Guarded Soul (The Brats #2)

Chapter 18

Chapter 18

Argument

"Are you sure you are not talking to anyone right now, Hiraya? Baka tinatago mo lang sa 'kin?" si Kuya Mooze nang rambutan ako sa kitchen, katatapos gumawa ng cookies.

I licked my finger and shook my head. Tumalikod ako at nagpanggap na hinuhugasan ang spatula. Tumatalsik ang ilang tubig sa cute kong apron.

"Wala, Kuya! Sasabihin ko naman sa'yo kung meron!"

Nahihirapan na akong magsinungaling sa kaniya. Sa kanilang lahat. But I'm not yet ready to publicize our relationship.

"Are you sure? You're being suspicious lately. I know I'm busy with my personal affairs, but I could notice the slight changes in your behavior..." mayabang na anas niya.

Seryoso ang boses ni Kuya. Kanina nang pumasok siya sa kitchen, kunot ang noo niya kaagad. Ito lang talaga ang sadya n'ya sa akin.

"Huh? Ano naman?"

I heard a chuckle, but there was no humor in it. Ibig-sabihin, hindi siya natutuwa.

Ako rin naman. Hindi na ako natutuwa.

"You go out a lot and go home late. Minsan 'di ka na nagpapaalam sa akin. And once, you said you were with Ashanti, but I fucking saw her afterward," diin niya.

Napapikit ako nang mariin. Pinatay ko ang faucet pero hindi pa rin hinaharap si kuya. Should I tell him now? Magkakagulo. Hindi pa ako nakapaghanda. Wala pa akong konkretong plano.

What do I do?

This is what happens when you're in love. You focus on the person so much you forget about your surroundings, the people, the circumstance. That's why it's dangerous for some reason. And destructive. Nawawalan ka ng focus sa mundo. Ginagawa mo siyang mundo mo.

"I'm sorry if I lied that day. Baka... may importante lang akong ginawa."

My heartbeat was fast. Takot at kaba ang dumadaloy sa sistema ko. Kuya Mooze may be playful and easy at most times, but he's got dark blood, too. He can be so mad, like an ape!

"Come on, look into my eyes. Sino? Pwede mo naman sabihin sa akin, a? Bakit kailangang itago?"

I groaned. Hindi pa namin napag-usapan ni Rejo, 'to. Kung kailan pwedeng sabihin kay Kuya.

"Kuya—"

"Si Rejo o si Joshua Tan?" malamig na tanong n'ya.

What the?

I was panicking. What's with the name drop? At bakit si Joshua Tan? Bakit si Rejo agad?

Hell.

"Kuya—"

"Joshua Tan is always late and missing in our practice. Si Rejo naman laging nagpapaalam nang maaga. Sino sa dalawa?"

His tone was cold, but I could hear the determination in it. He would surely not drop this conversation without getting information.

"So Joshua Tan siguro? Gusto ka no'n, e! Tang ina ng gago na 'yon."

Hinarap ko na si Kuya. Medyo nainis na kasi ako sa pamimilit niya. Halo-halo na ang mga emosyon ko.

"Why do you care so much about my love life, Kuya? Bakit ikaw? Wala ka naman narinig sa akin noong may something kayo ni Ate Win!"

He groaned. "That's a different kind of story, Ra! Hindi naman 'yon sikreto, at lalaki ako kaya hindi delikado ang pakikipagrelasyon. I can handle things alone—"

"Well, I can handle things alone, too!" Tumaas na ang boses ko. Narinig ko ang kalabog sa itaas, hudyat na may lumabas haling sa isang kwarto.

"Coming from someone who can't drive!"