Yeni denk geldiğim ve beni farklı duygulara sokan alıntıyla başlamak istedim mektuba. Bana her şey ciddi mânâda seni hatırlatıyor. Unutkanlığa lanet okuyan insanlar unutmak istediğinde ne yapıyor Min? Yanlış anlama, seni hep kendimde bulundurmak istiyorum ama bu senin için böyle olmayabilir biliyorum. Seni unutmamak çok güzel, adını bilmek ve yüzünü görmüş olabilmek. Mektubunda bana hislerini açman, adımı öğrenmek istemen sana en büyük kötülüğü yapmak için beni teşvik ediyor gibi. "Seni tanıdığımı hissediyorum demişsin" bu miktar doğru. Ben seni tanıdığımda sen tanımıyordun ve kendimi unutmaya başladığımda tanıdın beni.
Neden adımı söylemediğimi biliyor musun Min? Seni ilk gördüğüm ve adını öğrendiğim andan beri unutamıyorum. Zihnimin tamamı sana ait. Aşk tarafından lanetlenmiş ruhum ben. Ama sen beni görmeden sevdin, yazdığım mektuplara bırakmış olduğum yüreğime, narin ellerinle dokundun. Kaldırdın laneti üzerimden; beni severek, sevgime karşılık vererek.
Duygular çok bencil ve istekler... Ama sevmek güzelse, bencillik neden kötü olma zorunda ki? Ya da yaptığım şey bencillik mi?
Aşkı kıskanıyorum, seni güzelleştirdiği için. Ben de güzel izler bırakmak istiyorum ruhunda. Yüzüne dokunan ellerini de kıskanıyorum Tenine dokunmak, hiç değilse elini tutup avuçlarından öpmek istiyorum.
Seni tanıdığımı söylemediğim için özür dilerim. İsteğini yerine getirip adımı söyleceğim. Bu belki de sana yaptığım tek kötülük olarak kalacak hafızanda.
Kendimi sevmezken senin sevmeni istedim.
Ve en çok seni kıskanıyorum Min; sevgiyle harmanlanmış bir ruhtan, ben yarattığın için.
