Belkide sonsuzluğumdu...

Anlatmaya başladığım o an...

14 yaşındaydım ve lanet olası 8. Sınıfa gidiyordum o dönemler sınavlara girecektim her öğrenci gibi bendede stres vardı Sınavdan 1 ay önce baş ağrıları bayılmalar ve burun kanamalarım vardı. Annem stresten olduğunu söylüyordu ama ben birşeyler olduğunu hissediyordum anneme hastaneye gitmek istediğimi söyledim 2 gün sonra hastaneye gittik birkaç tahlil yapıldı sonuçlarımın 1 hafta sonra belli olacağı söylendi o bir hafta o kadar kötü geçmişti ki hiç dinmeyen baş ağrısı sürekli burun kanamaları bayılmalar ve daha neler neler... Tahlillerimi almak için hastaneye babamla gittik o gün herşey başladı beynimin içinde lanet olası o tümör parçası bulundu ve engellenemez bir şekilde yayılıyordu ne yazıkki 15 yaşıma hastanede bastım. Ölüm ayağıma gelmişti bile daha sonra kendimi Almanya'da yapılan bir deneyin içinde buldum %10 iyileştiren bir deneydi ve bir mucize olarak deney ilk defa bende etki ediyordu birkaç ay geçti tümörün çoğalması önleniyordu iyileşeceğimi hissediyordum taki beynimde yeni bir tümör bulunana kadar işe yarayan şey artık yaramıyordu Amsterdam'a dönmeye karar vermiştik ünlü bir beyin Cerrahı vardı ismi Carl ona gitmeye karar verdik bu arada 16 yaşıma yine hastanede girdim 3-4 aydan sonra doktorum Carl Bey'le aramız iyiydi artık birbirimizi çok iyi tanıyorduk bu Sırada 3. Ameliyatıma girdim 1 yıl içinde bu 3. Ameliyattı doktorum gerçekten büyük başarılara imza atmıştı. 5 ay sonra 4. Ameliyata girdim tümörün bir parçası alındı ve çok riskliydi ölebilirdim ama ölmedim 17 yaşıma hastanede girdim ve o gün 5. Ameliyata girecektim ama riskli değildi sadece kontrol amaçlıydı 6. Ameliyatta kontrol Amaçlı olduğu için fazla endişelenmediler ama bu 7. Ameliyat çok riskli ve ölümcül olabilirdi çok korkmuştum. Son ameliyattı ya ölü çıkacaktım yada sağ ölmedim ve ameliyat başarıyla sonuçlandı. İşte bu şekilde David Hayatım böyle devam ediyor Birkaç gün sonra hastaneden çıkacaktım ve belki birdaha hiç gelmeyecektim hastaneye o lanet olası birkaç Gün geçmişti bile babam Carl beye hastaneden ne zaman çıkacağımı soruyordu. Bugün taburcu olacağımı öğrenince Çok sevinmiştim. Doktorum Carl bey ve babam Konuşurken biraz kulak misafiri oldum diyebilirim Carl bey babama aynen Şunları söylüyordu "Angela'nın beynindeki tümörlerin yayılması engellendi fakat 1 ay içinde bayılma baş ağrısı ve burun kanaması olmazsa yeni bir tedaviye başlayacağız ve bu tedaviden sonra beynindeki tümörler Alınacak" iyileşmiştim galiba 1 ay nasıl geçecekti acaba hastaneden çıkmak için Kıyafetlerimi giydim 2 ay hiç gitmediğim evime gittim babam beni kucağına Aldı ve odama çıkardı odamı özlemiştim biraz evi gezdim daha sonra duş almak için banyoya girdim başım dönüyordu hemen babama söyledim bu kez Carl bey eve geldi ben hastaneye gitmedim kontrol etti ve bişeyim olmadığını psikolojik olduğunu söyledi artık gerçekten sinirlerim bozulmaya başlamıştı