اسيره الفهد ♥✨

احفاد الفهد (الفصل الثاني)😶😔

رواية أحفاد الفهد الحلقة الثانية
أروى: انت غبى يا أدهم علشان انا بحبك
أدهم بصدمة : انتى بتقولى ايه
أروى: انا بح…..
أدهم بمقاطعة و ضر’بها قلم : انتى هبلة يا أروى ده انتى من قريب كنتى بتقوليلى يا ابيه و بعدين انتى مراهقة و مش عارفة انتى بتقولى ايه ولا بتعملى ايه
أروى بصتله بحزن و جريت تعيط بعيد
الحفلة انتهت و أروى قلبها انكسر و كل شوية تفتكر منظر أدهم مع انجى و كلام أدهم ليها و تل’عن نفسها و حظها
⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
عند نور فى الجامعة
نور فى السنة الأخيرة من الدراسة فى كلية طب سنة الامتياز و هذه السنة بتكون تدريب لطلاب فى المستشفيات تحت ايد دكاترة حديث تخرج
نور راحت المستشفى اللى فيها التدريب
نور : لوسمحتى هو انا طالبة امتياز و كنت نزلة تدريب اروح فين بالضبط
الممرضة : استنى فى الأوضة ديه و فى دكتور هيدخل بعض شوية يفهمكوا
نور : هى شاورت على انهى أوضة تقريبا ديه
نور دخلت الأوضة الغلط
نور كانت قاعدة مستنية و مفيش حد فى الأوضة
فجأة لايقت حد خرج من الحمام عارى الصدر
نور اول ما شافته اتخضت و كانت هتجرى من الأوضة
يوسف شدها و بقيت فى حض’نه و حط ايده على فمها
(يوسف دكتور عنده ٢٦ سنة معروف عنه الغرور و العند و بيكره حد يتحداه عينيه بنى فاتح و شعره بنى و طويل جدا و بعضلات )

يوسف سرح فى لون عينيها الفيروزى و فجاة راح با’سها
نور ضر’بته قلم : انت ايه اللى عملته ده يا حيوا’ن انت شخص زبا’لة و جت تخرج
يوسف مسك’ها من شعرها : انا حيوا’ن و زبال*ة ده انتى يومك فى هيعدى النهاردة
الناس اتلمت على أوضة دكتور يوسف بسبب الصويت و الزعيق
يوسف لبس قميصه و فتح الباب
الممرضة و زمايل نور كانوا وقفين
الممرضة : يا دكتورة قولتلك الأوضة ديه انتى ايه اللى دخلك هنا
نور خرجت و هى بتحاول تتماسك
و خرجت و كانت قاعدة مع زمايلها مستنية الدكتور
دخل الدكتور و كان يوسف
نور لنفسها: يا ربى على حظى
يوسف اول ما شافها فى نفسه : حلو اوى كده
يوسف : بدا يشرح لهم يعملوا ايه و يوقفوا فى اقسام ايه و وزعهم على العنابر اللى فيها المرضى
نور ملقيتش اسمها
نور : دكتور هو انا المفروض اروح فين انا ملقتش أسمى
يوسف : ايوة اصلك هتكونى المساعدة معايا و انا هدربك بنفسى يا دكتورة فى اعتراض
نور : لاء كنت بستفسر
يوسف : طب يلا ورايا
نور فى سرها : يا رب استرها

يوسف سحلها فى شوية طلبات و حاجات و بعدين قالها تيجى المكتب له لما تخلص
نور دخلت و اتخضت من اللى شافته
يوسف مقعد بنت (مى ) على رجله و كان فى أثار روج على وشه
يوسف : ادخلى يا دكتورة
نور وهى عنيها فى الأرض: انا خلصت اللى حضرتك طلبته فى حاجة تانى
يوسف : ايوة روحى اعملى قهوة و تعاليلى
نور : نعم اظن ان ده مش تخصصى انى اخدم حضرتك انا مش هعمل كده
يوسف : اصل هو مش بمزاجك يا دكتورة علشان لو ملقتش القهوة فى خلال خمس دقائق قدامى هعملك جواب فصل و يبقى الست سنين دراسة فى الكلية راحوا عليكى و مش هتعرفى تشتغلى فى حتة روحى يلا جيبى القهوة بالذوق
نور بانكسار : حاضر و خرجت
(مى : خطيبة يوسف و هى زميلته فى الشغل و عندها ٢٦ سنة برده )مى : ده فى ايه
يوسف : متاخديش فى بالك بعلمها الأدب شوية
مى : طب تمام انا هقوم علشان ورايا شغل كده كفاية عليك
يوسف : هو انا بشبع منك يا عسل انت
مى : خلاص بقى اتلم انا هقوم و قامت
نور دخلت بالقهوة
يوسف بيدوق القهوة : ايه القرف ده و راح دلقها سخنة على الأرض على رجلها
نور صرخت : انت متخلف
يوسف : ديه المرة التانية فى نفس اليوم انتى شكلك كده متعرفيش انتى بتغلطى مع مين
نور : لاء المفروض لما تعمل كده اسقفلك ايه ده
و خرجت نور راحت الأوضة اللى بيغيروا فيها و قلعت الجزمة و شافت الحر’ق
نور : متخلف ايه اللى عملوا ده غبى
نور خرجت و خلاص وقت الانصراف هتروح
يوسف : لا يا دكتورة نور انتى معرفتيش ولا ايه