Ποιήματα

Χρόνος σαν νερό

Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα .
Όλες τις σωματικές και ψυχικές πληγές. 
Με το πέρας του καιρού όλα διορθώνονται .
Τα πάντα φτιάχνουν .
Για αυτό μένουμε κολλημένη σε ένα σημείο .
Λέμε πως θα περάσει ο καιρός , θα έρθει η επόμενη μέρα και όλα θα έχουν διορθωθεί από μόνα τους. 
Αφήνουμε τον χρόνο να περνάει λέγοντας πως θα το κάνουμε την επόμενη μέρα .
Ή έχουμε καιρό ακόμα .
Όταν ήμασταν παιδιά χτυπούσαμε πολύ .
Παίζαμε στη γειτονιά μας χωρίς να μας νοιάζει ο χρόνος που περνάει . Ούτε τι θα κάναμε αύριο .
Όταν λοιπόν χτυπούσαμε πονάγαμε για κάποιες μέρες. 
Μπορεί και βδομάδες.
Ή στην χειρότερη κάποιους μήνες .
Όμως μόλις σταματούσαμε να πονάμε τότε ήταν που παρατηρούσαμε την πληγή .
Η οποία είχε γίνει μια μικρή ή μεγάλη άσπρη γραμμή πάνω στο σώμα μας. 
Έτσι σκέφτομαι και την καρδιά μας .
Πώς χτυπάει όταν πληγώνεται και αυτή με τον ίδιο τρόπο που χτυπαγαμε τα πόδια μας .
Και σκέφτομαι πως ο χρόνος περνάει .
Και εγώ τον αφήνω να κυλάει λες και ήτανε νερό. 
Πώς οι ευκαιρίες χάνονται και φεύγουν και εγώ μένω ακόμα εδώ .
Μένω σε ένα σήμερα που με σκοτώνει .
Σε ένα χθες που με στοιχειώνει .
Και σε ένα αύριο που δεν έρχεται ποτέ .
Φταίω εγώ .
Εγώ φταίω που πεθαίνω .
Μου λένε πως ο χρόνος είναι σύμμαχος αλλά εμένα μου στάθηκε ο χειρότερος εχθρός  .