Ποιήματα

Ένας κόσμος μαγικός

Δάκρυ μου είπαν να μην ρίξω .
Την καρδιά μου σφιχτά να την κρατώ .
Και όταν με είδαν ότι πάω να δακρύσω αμέσως να με ρίξουν να πνιγώ .
Αν πνιγόμουνα θα τανε καλύτερα ;
Θα είχα μια πιο ήσυχη στιγμή  ;
Σ' ένα σύμπαν μαγικό θα πετούσα και θα ζούσα μόνο εκεί .
Και μου λένε να μην κλαίω .
Και μου λένε πως δεν πρέπει να πονώ .
Μα εγώ όμως υποφέρω με κάθε μου ανάσα και λεπτό .
Και τα δάκρυα μου στέρεψαν .
Γίναν λίμνες και ποτάμια σε κόσμους μαγικούς να ποτίζουν τα αυλάκια και να βοηθούν τους χωρικούς .
Γιατί εκεί πέρα με αγαπάνε πιο πολύ και απ' όλους τους ανθρώπους τους κανονικούς .
Με φροντίζουν , μου μιλάνε και να κλαιω με αφήνουν και σιγά μου τραγουδάνε .
Αχ και να ζούσα εκεί για πάντα .
Σε εκείνον τον κόσμο τον μικρό .
Που με ξέρει και με νιώθει και τα βράδια μου κρατάει συντροφιά όπως ούτε ένας φίλος δεν έκανε για εμένα τελικά .
Στο σύμπαν το δικό μου που είναι τόσο λαμπερό εσύ δεν μπορείς να ζήσεις ούτε ένα λεπτό .
Ιστορίες , παραμύθια και μυρολογια ξενικά όλοι την ώρα εγώ ακούω και περνάω μια χαρά .
Με τα βιβλία για παρέα στο χάος αυτού του κόσμου τριγυρνώ και επιτέλους βλέπω κάτι πέρα από πόνο και θυμό .