❥ 𝐠𝐚𝐦𝐞 𝐨𝐧.

4

De volgende dag breekt aan en er is genoeg informatie verzameld, we hebben de extra sleutel kunnen laten maken, ik doe precies hetzelfde aan als de vorige keer " klaar?" mama wil je dit nog geven' zegt ze dan ze overhandigd mij haar oude pistool ' hier mee moet het lukken' zegt ze oké Lets go. dit keer is alleen Rob en Matthy mee, Matthy verteld de informatie Rob maakt de foto en ik moord. mama heeft mij al een beetje laten oefen met schieten thuis in bunker dus weer hoe het moet. we stappen het huis binnen en rennen meteen rond opzoek daar zitten ze in de eetzaal ' Maria en John, tips geven aan de politie Maria als manger en John ja vuilnis man' zegt Matthy als hij tegen de tafel aan leunt ' jullie zijn de maffia' zegt John bang ' lachen' Rob maakt de foto en ik schiet ze alle 2 door het hoofd neer. we rennen het huis uit en sprinten terug naar de bunker het is niet zo ver we stappen naar binnen. ' Julia en?' vroegen ze gelijk ' op zich cool' zeg ik. De tijd gaat voorbij, het schuldgevoel komt steeds meer naar boven, ik heb gewoon 2 mensen vermoord, ik moet maandag nog naar school met het feit dat ik 2 mensen heb vermoord. ' hee Zara kom je eten is klaar' zegt Raoul die mijn kamer binnen komt ' ik heb geen honger' zeg ik terug ' je moet iets eten maar zeg dit maar tegen 1 van je ouders' zegt hij ik loop achter hem aan naar de eettafel ' hee Zara kijk spaghetti omdat je het zo goed hebt gedaan vandaag' zegt mijn moeder met een glimlach. ik zit maar de spelen met mijn eten bijna iedereen heeft het al op mijn bord staat nog vol. ' saar waarom eet je niet?' vraagt mijn vader dan. "Ik heb geen honger" zeg ik terug "Je hebt iemand vermoord, kijk naar Robbie en Matthy die eten toch ook" zegt hij dan. ' ik heb geen honger' zeg ik nu voor de 2de keer ' je eet dit gewoon op' zegt hij dan ' nee!' "Ik heb geen honger, heb een schuldgevoel dat zo hoog is als de lucht en moet mezelf nog kunnen vertonen maar dat ook al niet meer want iedereen weet beetje mijn lengte en straks sta ik bekend als Maffiabaas op school!" zeg ik boos en storm de kamer uit. Hier lig ik dan huilend in mijn kussen, mijn mascara is ook niks meer van over. Matthy heeft mij nog geprobeerd geruststellen maar nee ik wou niks horen. wat heb ik mezelf aan gedaan, dit wou ik nooit.