Haeli's pov
nagising ako sa sinag ng araw na nakatutok sakin
bago napag tanto na naka upo parin pala ako sa likod ng pinto
pumunta ako sa salamin at nakita kong magang maga ang mga mata ko malamang dahil ito sa kaiiyak ko kagabi
wala kaming klase today at meron din akong importateng gagawin
dadalawin ko ang puntod ni dad ngayon
sobrang miss ko na talaga siya" hindi siya nag kulang pag mamahal, siya pa nga ang pumuno sa pag mamahal ni mommy na hindi nito ay naibigay
hindi parin ako maka paniwala na it's been 7 years na pala ang lumipas simula ng mawala ito saamin
mabilis akong naligo at nagbihis
pumunta ako sa kwarto ni ate para mag pa alam pero wala siya doon kaya nag iwan na lang ako ng letter sa kwarto niya para malaman niya na umalis ako
wala pang thirty mns. ay narating ko na ang puntod ni dad
nilapag ko ang flower na binili ko at sinindihan ang dalawang kandila
bago mag salita
"Dad!! i miss you!! I wasn't even given the chance to tell you how much i love you, but every day, every seconds my heart says how much we miss you !! alam niyo po ba na sobra kaming nasasaktan sa pag ka wala niyo? ng gigiit ang mga luha sa mata ko habang kinakausap ko si dad
Dad!! i'm sorry !! you protect us but we can't protect you!! tumulo na ng tuluyan ang mga luha hinayaan ko nalang ito at yumuko
kung nasan ka man ngayon dad i hope your happy!!
wag po kayong mag alala magiging matatag po kami ni ate!! tutupadin namin ang mga pangarap niyo para samin!! promise po!! hinding hindi po namin makaka limutan ang kabutihan at pag mamahal niyo samin maraming salamat po sa pag iiwan ng magandang alala na kasama kayo
ang mga araw po na kasama namin kayo ay isa sa mga pinaka magandang alala na iniwan niyo samin!!
pinunasan ko na ang mga luha na kanina pa pala umaagos
dad!! alis na po ako!!
pag tapos ko mag pa alam kay umalis na ako
hindi na ako sumakay
mas gusto kong mag lakad
habang nag lalakad ako ay
unti unting pumatak ang mga ulan mula sa itaas
shit* wala akong dalang payong pano na yan? na pabulong ko sarili ng wala sa oras
nilinga linga ko ang paligid pero wala akong nakitang pwedeng silungan
hayaan mo na nga maliligo na lang ako napabuntong hininga kong sambit sa sarili
hahakbang palang ako
<<<<
ng
>>>>>
naramdaman kong hindi na ako napapatakan ng ulan ng tignan ko ang harap ko ay naulan pa din naman mas lalo pa nga itong lumalakas
pero bat kaya di ako nababasa
inangat ko ang ulo ko at tiyaka napag tantong may payong palang naka cover sa ulo ko kaya pala hindi ako nababasa
YOU ARE READING
Lean on my shoulder
Romansathe 18 years old student who pretends to be mean to others but the truth is just to hide their soft side and they also need someone to lean on whenever they are having a hard time.