Karşımdaki bir ölüye yaşam olabilecek kadar, siyah gözlere kapılmıştım.
"Niye öyle bakıyorsun." istemsizce kaçırdım gözlerimi ondan. Ben bu kadar kapılmamıştım kimseye.
"Beni kaçırdınız hatırlatırım. Hem siz kimsiniz de böyle bir şeye cüret edersiniz!" Bana boş gözlerle bakmaya devam etti.
Ama daha beni tanımıyordu.
Beni siyah arabanın arka koltuğuna oturtukları sırada adamın cebinden bıçağı almayı başarmıştım.
İpi çözüp hızlıca bıçağı karşımdaki adamın boynuna dogrulttum.
" Kimsin dedim!" o an doldu burnuma o huzurlu toprak kokusu içimi ısıtmaya.
Hızlı bir harekette bıçağı elimden alıp, beni geriye itti.
Elini uzatıp " Ateş Arslan, dünyaca aranan seri katil." Hızla gözlerim irileşirken, beynim gerçekten o olup olmadığını, belki de yalan söylediğini düşünüyordu.
Gözlerimi kısıp elini tutmadan " Sedef Aksu, dünyaca aranan seri katil." dedim gözlerine bakarak.
"Sonunda tanıştık Sedef Aksu" Arkada duran elindeki bıçağı uzattı alayla bakarak.
"Beni neden kaçırdınız? Ne istiyorsun?" Bana biraz daha yaklaştı.
" Arslan, kendini akıllı mı sanıyorsun?" Nerdeyse burunlarımız deyecek kadar yakına gelmişti. Omuzlarıma dökülen siyah saçlarımı yana atarak kulağıma eğildi.
" Sende bana ait olan bir şey var." Tiz ve kalın sesi kulaklarıma ürkütücü bir tını bırakıyordu.
" Beni neyle suçladığının farkında mısın?" Sorumu yanıtlamadan tekrar fısıldadı.
"Mavi elmas."
" Elmas falan yok bende. Ne saçmalıyorsun?" İnanmadığını belirten bir sima vardı yüzünde.
"Dünyaca sayılı olan iki mavi elmas, dün gece her sene yapılan ünlü sergilerden birinde bir elmas satıldı ama bir tanesi çalındı."
"Evet, dün akşamki sergi. Adam préz satın aldı birisini."
"Ben almadım. Elmaslarla ilgilenmiyorum."
İnancağını düşünmüyordum elbette.
" Kanıt. Kanıtın var mı?" Gözlerimi devirdim.
" Senin var mı kanıtın beni kaçırma konusunda? " Kolumu tutarak beni deponun dışına doğru yönlendirdi.
" Dokunma! Aksi takdirde asla acımam."
Kale bile almadan dışarı çıkarttı. Kolumu tutan elini serçe tutup ittim. Kolumu bırakmıştı. Etrafıma bakma fırsatı bulmuştum. Upuzun bir koridordu. Her kapının başında iki tane koruma vardı. Yaklaşık 64 tanelerdi.
Gel işaretiyle yanına çağırdı. İnatla yanına gitmedim. Hem ben niye onun ayağına gidiyor muşum ?
Göz işareti yaparak "Şunu getirin uğraşamam." İki tane koruma bana yaklaşırken, ikisini de dirseğimle yere devirdim.
Arkada olan korumalar da yaklaşmaya başlamıştı. İki tane koruma, arkamdan yaklaşmıştı. Ters bir tekme ve hareket ile onları da yere serdikten sonra dört adam daha yaklaşmaya başladı. Karşımda duran Arslan bana ilk hayran gözlerle baksa da hemen eskisi gibi bakmaya başladı.
"Yeter!" Ona alayla baktım.
"Noldu Arslan, çok mu hafife almışsın. Daha hiç bir şey görmedin." Dedim ona yaklaşarak.
" Sende görmedin, Aksu. Geç önüme düzgünce yürü." Omzuma gelen saçlarımı arkaya atıp güldüm.
"Bana emir veremezsin! Senin o kuçu kuçularına benzemem ben. Anladın mı?"
O sıra önümde duran camı fark ettim en üst katta bir holding şirketindeydik.
"Eee kuçu kuçu diyordun ne oldu ?" Şaşkınca ona döndüm.
" Beni nereden tanıyorsun? " yüzündeki elmacık kemiklerini hafifçe yukarı kaldırdı ve bana baktı, o siyah irisleriyle. Tam cevap vericekken koridorda biri seslendi.
Uzun boylu, esmer, zayıf ve yirmi beşli yaşların da gözüküyordu.
"Abi şu dosyalara bakman gerekiyor."
Arslan ufak bir mırıltı çıkarınca karşımdaki adam kafasını kaldırdı.
"Ediz, sence dosyalara vaktim var mı? "
Arslan'ın Ediz diye seslendiği adam cebinden bir anahtar çıkartıp ona uzattı.
Arslan başıyla onay verdikten sonra "dosyaları masaya bırak. " Ediz, başıyla onayladı ve arkasını dönüp gitti.
Arslan beni arkasında bırakarak üçüncü kapıya ilerledi. Anahtarı üç ker çevirip, tık sesi gelince kapı açıldı. Bana içeri geçmem için elini uzattı tutamayıp kendim içeri girdim.
İçerisi hacker dizaynı gibi duruyordu.
Tam önümde kocaman bir ekran vardı.
Büyük ekran gürültüyle açıldı.
"Al sana kanıt. "
Videodaki kişi ben gibi duruyordu ama ben değildim.
Ama o saatte ben orda bile değildim. Gözlerimi daha yarım saat önce tanıştığım adama çevirdim.
" O ben değilim taklitçi."
Emek vererek yazıyorum lütfen destek olur musun???
Beğeni ve yorumlar benim için çok önemli!!! 🖤🕯️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH
Teen FictionKarşımdaki bir ölüye yaşam olabilecek kadar, siyah gözlere kapılmıştım. "Niye öyle bakıyorsun." istemsizce kaçırdım gözlerimi ondan. Ben bu kadar kapılmamıştım kimseye. "Beni kaçırdınız hatırlatırım. Hem siz kimsiniz de böyle bir şeye cüret edersini...
