Kill All Men - James Potter

•5• Yıkım

❗UYARI❗

BU KİTAPTA HİÇBİR ŞEKİLDE PEDOFİLİYE ÖZENDİRME
YOKTUR!

Androfobinin oluşum sebebi budur, çocuk yaşta yaşanılan travmalar ileriki yaşlarda unutulur ve kişiye sadece nefret duygusu kalır.

Hiçbir şekilde, özendirme veya övgü amaçla YAZILMAMIŞTIR.
...

"Ne?" Uzun bir sessizliğin ardından James konuşabilecek gücü kendinde ancak bulmuştu. Anlamıyordu, Milan korktuğu için mi onlardan nefret ediyordu? Yutkunamadığını hissetti bir an için James.

Nefret etmiyor, korkuyor.

Milan korkuyordu.

Milan korkuyordu çünkü...

James bunun ne anlama geldiğini düşündükçe midesinin bulandığını hissediyordu.

"Ben - ben ısırıldığımda... beş yaşındaydık." Remus bu anları tekrarı yaşadığında gözleri koyulaştı, hala dün gibi hatırlıyordu. Ne de çok zaman geçmişti? Fakat gözlerdeki hüzün hiç eksilmemişti.
"Milan o gece evde tek kaldı. Hastaneye götürülmem gerekiyordu, ailemin acelesi vardı. Ölümyiyenlerden birkaçı eve girmiş. İşleri bitince de-" Remus sözlerine devam edemedi, ilk defa birine anlatıyordu. Dolmuş gözlerini tavana dikti, yumruk yaptığı elini ağzına götürdü ve inlememek için kendini sıktı.

Kendinden nefret ediyordu, ikiz kardeşini koruyamadığı için kendinden nefret ediyordu. Milan bu anları hatırlamıyordu belki, fakat Remus unutmamıştı.

Remus o anları hiçbir zaman unutmamıştı.

Ne Sirius, ne James, ne de Peter konuşuyorlardı. Nefes almaya bile korkuyorlardı.

Remus Lupin beş yaşında kurtadam olmuştu. Milan da beş yaşındaydı.

Milan bu acıya nasıl dayanmıştı?

Hoş, dayanamamıştı. Zihni acı çekmesin diye unutturmuştu bu anları, ona kalan tek hatıra bir nefretten ibaretti.
"O... Hatırlıyor mu?" Sirius titreyen sesine hakim olamadı. Remus neden kardeşinin üzerine bu kadar düşüyor şu an anlıyorlardı. Remus kendini suçluyordu, Remus kendinden nefret ediyordu çünkü Milan o gün evde, Remus ısırıldığı için yalnız kalmıştı.

"Hayır." Dedi Remus boğuk bir sesle. Dizleri onu daha fazla taşıyamadı. Dizlerinin üstüne çökerek, kafasını iki elinin arasına aldı. Arkadaşları onun ruhunun ne kadar ızdırap çektiğini görüyorlardı fakat ellerinden bir şey gelmiyordu.

Sadece Remus'un yanına oturdular, ona yalnız olmadığını hissettirmek istediler. "Ona göre erkeklerden nefret etmesinin tek sebebi bizi aptal olarak görmesi. Fakat öyle değil, korkuyor. Onu sıkıştırdığımız zaman -şaka bile olsa- cebelleşiyor... Sinirleri bozulduğu için veya egosu yüzünden olduğunu düşünüyor ama öyle değil." James yüzünü sıvazladı.

Vicdan azabı çekiyordu, onun hakkında düşündüğü her şey için kalbi acıyordu.

Milan Lupin bundan bir gün öncesinde onlar için ufak bir eğlenceydi. Şu an ise hepsi ona kocaman sarılmak ve o küçük kızın saçlarını okşamak istiyorlardı.

James Potter cebinden sigara paketini çıkarttı ve o gece kimse uyuyamadı çünkü her gözlerini yumduklarında küçük bir kızın çığlıkları kulaklarına ilişiyordu.

...

Milan her gün olduğu gibi gözleriyle abisini aradı fakat kimsecikler yoktu. Büyük salon kalabalıktı, gruplar halinde şakalaşan arkadaşlar, dedikodu yapan kişiler ve birçoğu... Fakat eksik olan dört kişi vardı, Milan şu an onları bir türlü göremediği gibi bugün içinde de hiç görmemişti.