Moon Bitch-Taekook

•3•

Flasback-4 yıl önce
•2 ay sonra•

Taehyung~

Hayatım gerçekten güzeldi. Evet, şaka maka hayatım son iki aydır çok güzeldi. Jungkook'un çalıştığı pizzacıya her iki günde bir gidiyordum. Tabi ard arda gittiğim günlerde oluyordu. Ama her zaman olamazdı sonuç olarak ben bir avukattım ve işlerimden aman alamıyordum.

Jungkook'da bir matematik öğretmeniymiş ama atanamamış. Şimdilik pizzacıda çalışıyor, aynı zamanda iki tane öğrencisine özel ders veriyormuş. Geçimini ise böyle sağlamış bu zamana kadar.

Annesi ile babasının ortak bir pastanesi varmış. Eh onun için pek de bir zenginlikleri yokmuş.
Benim annem savcı, babam avukattı. Bir dava üzerine çalışırlarken tanışıp aşık olmuşlar. Sonra evlemeden ben olunca direk evlenmişler.

Annem ile babam işlerini aşkla yapan insanlardı ve doğal olarak benim de merakım olmuştu.

Neyse Jungkook hakkında öğrendiklerim bu kadarla sınırlı kalmamıştı tabii.

En sevdiği renk siyah, en sevdiği yemek hamburger, favori tatlısı muzlu pasta, daha yavru sayılabilecek bir köpeği var, en yakın olduğu arkadaşı Hoseok (ondan bahsederken hep rezilliklerini anlattı), sosyal bir insan olmasına rağmen herkesle yakın olmaz... Ve daha bir çok şey.

Favorim ise gülünce kısılan gözleri olmuştu.

Ben ilk başlarda sadece güzelliğinden etkilenirken artık ondan tamamiyle hoşlandığıma emin olmuştum.

Etkisi çok, çok büyüktü. Kelimeler boğazıma takıldığı, onu anlatamadığım için saatlerce ağladığım zamanı hatırlarım. Ertesi gün benim için çok endişelenmişti, sesim kısıldığı için.

Yemin ederim o bir farklıydı. Sanki bir melek gibiydi beni önemsemesiyle, erken kalkacak olduğunda bile gece saatlerce benimle konuştuğunda bile. Karakterimsi melekliğini teninin beyazlığının desteklemesi bi ayrıydı tabii.

Bu iki ay bana çok katmıştı. Eskiden olsa aldatmayan bir çift asla olmaz derdim ancak, şimdi flört olmamıza rağmen gözümün ucuyla kimseye bakamıyordum.

Sahi sadece ondan hoşlanıyor muydum?

Bilemiyorum, bu duygular benim için çok yeni. Hiç okumadığım ancak bir kere okuduktan sonra vazgeçemeyeceğim bir roman gibi.

Ah, düşüncelerim gerçekten beni ezebilecek kuvvetteler. Güçlü ve altından kalkınmaz. Ama şimdi  düşününce, kalmak isteyen kim olabilir ki?

Şimdi Jungkook'un çalıştığı pizzacıya gitmem gerek. İki gündür işlerin yoğunluğundan gidemedim bile. Ve onu bu iki günde çok özledim.

Altıma bej rengi kumaş pantolon, üstüme beyaz gömlek ve onunda üstüne bej ve kahve renkleri arasında süveter.
Her iki bileğimede 3'er tane gümüş zarif bileklikler takmıştım.
Ceketimi de yine kahve tonlarında tercih etmiştim.
Son olarak ayakkabı giyindiğimde Yeontan'ı kucağıma alarak arabaya bindim.

Arabayı çalıştırmadan hemen önce Jungkook'a aldığım iki gün boyunca onu görmeye gidemediğim için minik özür hediyesini almayı unuttuğumu fark ettim.

Yeontan'a,
"Uslu dur oğlum, baban hemen gelecek" deyip arabadan indim.

Eve çabukça girip hediyeyi aldığımda kutusuna bakıp gülümsedim. Kutuya ikimizin ilk fotoğrafını bastırmıştım.

(Bilgilendirme: Bu kısımlar geçmişi anlattığı için tanıtım yerinde olan görünüşlerde değiller, o ileriki zamanın dış görünüşleri olacak)