social love ~ jobe bellingham

0.9

yaptıklarım bana mutluluk getirmişti,salıncakta birlikte otururken ki son sözüm 'kalbimi sana rahatça açıyorum jobe bellingham...' olmuştu

çünkü bu sözden sonra ruhlarımız,kalplerimiz,dokunuşlarımız,öpüşlerimiz konuşmaya başlamıştı

jobe beni ikna edip bahçede durmaktan vazgeçirmişti ve odasına gelmiştik

hala dokunuşları çok nahif,kibar ve inceydi,

bakışlarında ve yaptığı her şeyde tamamıyla tüm hislerini bana aktarıyordu,kimse bana böyle hisleri yaşatacak kadar değer vermemişti

önce jobe yatağa yatıp en kenara geçtiğinde benimde yatmamı beklemişti

dikkatlice yanına uzandığımda ona sırtımı döndüm ve gözlerimi kapattığımda kolunu belimin üstünden atıp bir elimi tutmuştu

burnunu enseme değdirdiğinde elini sımsıkı tuttum,

beni bu kadar iyi hissettiren bir kişiyi ne yapıpta bulmuştum,o görüşmeye gitmeseydim onu bulabilecek miydim?

🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿

sabah yavaşça gözlerimi açtığımda başım jobe'un göğsüne yaslıydı ve bir kolum onu beline sımsıkı sarılıydı,jobe'un yüzü ise başıma gömülüyordu

nefes alıp verişi uykulu bir insanınki gibi olmadığını farkettiğimde başımı jobe'un göğsünden çekip suratına bakmaya başladım

"ne zaman uyandın?"

"on beş dakika falan oldu,kokunu içime çekiyordum..." dediğinde ona gülümseyerek suratına baktım,çok zarifti yüz hatları,gözleri,dudakları...

"seni öpebilir miyim darwin celine?"

"hiç sormayacaksın sandım jobe bellingham..." diyip güldüğüm sırada dudaklarını dudaklarımla birleştirmişti

bir elini yanağımın üstüne koyduğunda parmak uçlarıyla tenimi okşuyordu resmen,bu adam işini iyi biliyordu

telefonum bir anda çalmaya başladığında zar zor jobe ile ayrılmıştık,sanki bir aydır bunu yapmak istiyor gibiydi,yani beni gördüğünden beri

yataktan düşmeden ayağa kalktım ve şifonyerin üstündeki telefonumu elime aldım,o sırada gözlerimi ovuşturuyordum,daha ayılamamıştım bile

neyseki öpüşmenin zamanı yoktu

arayanın annem olduğunu görünce afallamıştım,bu saatte neden arardı ki,saat daha yediydi

"efendim anne?" dediğimde telefondan bir ağlama sesi gelmişti

hemen jobe'a döndüğümde yüzümdeki ifade onu bile korkutmuş olacak ki hemen yataktan kalkıp yanıma gelmişti

"danny?,danny sen misin canım?" diye seslendiğimde telefon kapanmıştı

kalp ritmim değiştiğinde ve düşünmekte zorlandığımda jobe hemen bana sımsıkı sarılmıştı "sakin ol,panik olma,eminim ki bir şey olmamıştır,hadi hazırlan eve gidelim" diyip yüzümü elleri arasına aldığında başımı aşağı yukarı salladım

"aşağıdayım" diyip dudağıma kısa bir öpücük bırakıp odadan çıkmıştı

jobe odadan çıktığı gibi hızlıca hazırlandım ve iki dakikada işimi halledip şifonyerin üstünden telefonumu elime aldım ve odadan çıktım

"ben hazırım jobe..." diye aşağıya indiğimde jobe ile denise'in mutfakta muhabbet ettiğini görmüştüm

tam tek başıma eve gitmeyi ve bu güzel anı bozmamayı düşünürken jobe kapıya baktığı anda beni görmüştü

bayan bellingham'la vedalaşıp elimi tutup evden çıkmıştık

kapımı açtığında arabaya bindim ve hemen o da yanıma oturup arabayı çalıştırmıştı

"istersen annenin telefonunu bir daha ara..." diyip bana kısa bir bakış atıp önüne dönmüştü

bu fikir mantıksız gelmediği için bu sefer telefonu ben aradım ama ulaşamamıştım,sanırım telefonun şarjı bitmişti

🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿

sokakta arabayı bırakacak bir yer olmadığı için yan sokağa bırakmıştık arabayı

jobe'dan önce arabadan inip hızlıca eve doğru koşarken jobe'da benim peşimden koşuyordu

sokağa girdiğimde hemen jobe elimden tutup beni durdurmuştu çünkü evimizin tek bir sağlam camı kalmamıştı

evde danny'nin olduğu aklıma gelip jobe'un elinin arasından elimi kurtarıp koşarak eve girdim

danny yerde dizlerini kendine çekmiş,korkarak oturuyordu

"abla!" diyip hızlıca yerden kalkıp bana sarıldığında yatakta yatan anneme baktım

jobe'da benden sonra hızlıca eve girdiğinde onunda yüz ifadesinin hızlıca değişimini görmüştüm

"ne oldu danny!" diye ağlayarak danny'ye sorduğum soruyla danny'nin ağlaması hızlanmıştı

"birisi geldi,dün gece,sonra her yeri dağıttı,annemden para istedi,senin paranı verdik ve sonra annemi..." dediğinde ağlayarak danny'ye sarıldım

hızlıca danny'yi kucağıma alıp jobe'un kucağına bıraktım "lütfen jobe,çıkın burdan..." derken jobe'un da ağladığını görmüştüm,başını sallayıp evden çıkmıştı danny'yle

hemen yatakta cansız yatan annemin yanına gelip alnımı koluna dayadım,bedeni soğuktu,tanrı bilir en az yedi sekiz saatlikti,

kan akışını,kalp atışı durmuştu,canlılık yoktu ve kafasına hedeflenen kurşun koca bir delik açmıştı,kafasından akan kan her yeri kırmızıya boyamıştı

"anne biz daha küçüktük,daha hiç bir şeyi görmedin,kahretsin!" diyip annemin cesedinden uzaklaşıp duvara sertçe tekme attım

ciğerlerim göğüs kafesimi kırıp geçecekti,böyle bir durumda kalmak benim için bile zorken saatlerdir annemin cesedinin yanına sığınan ve bir umut onun tekrar dirilmesini bekleyen danny için dahada zordu

anneme bir kez daha başımı çevirip baktığımda resmen kanım donmuştu,cansızlığı ve kas katı kesilmesi bütün bedenimi kışa çevirmişti

jobe yanıma gelip elimden tuttuğunda bu korkunç,soğuk bedenime can vermeye çalışmıştı

"darwin gitmeliyiz,eşyalarını topla hemen,annen için bedenini almaya birileri gelecek" diyip benimle birlikte odama girip dolaptaki kıyafetlerimi valizin içine atmaya başlamıştık ama bir süre sonra bu işi yapacak güç ve istek bedenimi terketmişti

"jobe,biz ne yapacağız,annem hastalıktan ölmedi,o canice öldü,onu öldürdüler" diyip dizlerimin üstünde yere yıkılmıştım,artık dünyayla savaşma gücüm kalmamıştı

benden ne istiyordun kader!

🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿

danny uzun zamandır arabada oturuyordu,annemi bir örtüye sarıp götürmüşlerdi,

hastalığını ilk öğrendiğinde kendisi için yaptırdığı mezarlığa gömülecekti,öldükten sonra bile kimseye yük olmak istememişti

annemi alıp evden götürürlerken daha fazla dayanamayıp başımı jobe'un göğsüne yaslayıp ağlamaya orda devam etmiştim

jobe bile çok kötü haldeydi,başından vurulmuş bir ölü görmek normal bir ölüye göre daha ağır olabiliyordu,kendiliğinden ölmemişti,birisi onu öldürmüştü

yuvamızı dağıtan o adamın yaptığının cezasını çekmesi annem için yapabileceğim tek iyilik olurdu

danny ve beni bu hale getirmenin bedelini ödemeliydi...