Love Me Again | TAENNİE

Y E D İ

Jennie'den

Hayatımda kendim dışında, belasını arayan bir kız hiç görememiştim.

Görmeme gerek yoktu çünkü ta kendisiyim.

Hayır kızım ne diye gel diyorsun ki?

Hayır hayır neden arkadaş kalıyorsun?

Hayır hayır hayır neden burda olduğunu oğrenince başka biryere taşınmadın ki?

Anladım arkadaş.

Başıma ne geliyorsa hep kendi suçum.

Kendi belamı iple çekiyordum. Tıpkı şuan olduğu gibi.

Terleyen avuç içlerimi mavi eteğime sürterek sildim ve karşımda capcanlı
tüm yakışıklılığıyla...

Ne yakışıklılığı be?

Tüm pişkinliğiyle oturan taehyung'a bakıyordum.

O gülümseyerek etrafı inceliyordu.
Bense onu izliyordum.

Yalan söylemeyeceğim, onu ilk defa bugün yani 4 yıl sonra yüzyüze olacak şekilde görüyordum ve o dahada güzelleşmişti.

Omuzları genişlemiş, saçları uzamıştı.

Hayır kesinlikle özlediğimden değil
ama daha çok bakasım vardı.

Ayıramıyordum gözlerimi.

Onu sessizce seyrediyordum taa ki kafasını çevirip bana bakana kadar.

"Tam sana yakışan bir tarzda dekore etmişsin evini" dedi kare gülümsemesini sunarak.

Tanrım jennie kendine gel.

Kendine gel kızım.

Ne diyorduk?

Ona kapılmak yok, yörüngesine takılmakta yok.

Düz bir ifadeyle "evet" dedim başımı sallayarak.

Birşey demeyip bana bakmaya devam etti.

Harelerimi delip deşti adeta.

Napıyorsun taehyung?

Amacın ne?

Neden böyle bakıyorsun?

Neden bu kadar güzel bakıyorsun?

Aynen 4 yıl öncesindeki gibi...

Kendime gelip ayağa kalktım ve "ne içmek istersin?" diye sordum.

Bu ortamı dağıtmam gerekiyordu.

"Hiç gerek yok, ben gidiyordum zaten" diyip ayağa kalktı o da.

Ardından "biraz işlerim var buyüzden gitmeliyim daha sonra tekrar uğrarım" dedi ve kapıya doğru yürüdü.

"Tamam sen bilirsin" dedim istifimi bozmadan ve ona kapıya kadar eşlik ettim.

"Tekrardan hoşgeldin" dedi ve kapının dışına çıktı.

"Sağol" diyebildim sadece.

"Görüşürüz o zaman" dedi gülümseyerek.

"Görüşürüz" dedim ve kapıyı suratına kapattım.

Bilerek yapmadım.

Hayır bilerek yaptım.

Öyle gülmeseydi ne yapayım.

Arkadaşlarına gülümsesin o.

__

Taehyung'dan