outro, uzi

1.8

"Sana kardeşim dediğim günü sikeyim!"

"Utku, kız kendisi istedi."

"Nasıl izin verdin, demedin mi Utku beni vurur diye?"

"Düşünemedim, abi. Affet."

Alin köşede sessizce ağlıyordu, bunu yapacak bir kız asla değildi.

Müco sırtımı sıvazlayıp onun yanına adımladı.

Ben ise adamın suratına sert bir yumruk daha indirdim.

"N'aptın lan bu kıza, ne kullandırdın?"

Tekmelerimin arkası kesilmezken Tolga hızla adamı uzaklaştırdı.

"Sen öldürme adamı. Hapis yatabileceğin bir durumda değiliz."

Adam baygın bir şekilde yerde yatıyordu. Çocuklar onu boş eve götüreceklerini söyleyip uzaklaştırdılar. Ben ise yavaşça Alin'in yanına adımladım.

"Sana destek aldıracağız."

"Benden tiksiniyorsun, Utku."

"Hayır, Alin. Seni çok seviyorum."

"Eskisi gibi bakmıyorsun."

"Bile bile kendine zarar verdin, Alin."

Önceden yaptıklarına rağmen onun gözlerinde masumluğu görebiliyordum.

Artık yok olmuştu.

"Utku-"

"Hayal kırıklığına uğradım, Alin."

"Bu durumdaki adamla böyle konuşulmaz amına koyayım!"

Tolga Alin'i kucaklayıp arabaya götürdü.

"Sen n'apıyorsun oğlum?"

"Ona zarar gelme düşüncesi beni delirtiyor, Doğan."

"Kız zaten yıpranmış, bir de sen eklenme. Destek olmayacaksan yanına yaklaştırmam."

Kafamı salladım ve arkaya Alin'in yanına oturdum.

Bana sıkıca sarılmıştı.

Buna gülüp onu öpmem gerekirdi ama içimdeki sesleri durduramıyordum.

Omzuma yaslanarak uyumuştu.

"Utku, kelimelerini güzel seç kardeşim."

"Ondan soğumaktan korkuyorum amına koyayım!"

"Kanka, bence sen b'i eve git, Alin'i biz bırakırız."

Kafamı salladım ve arabadan indim.

Bana n'oluyordu böyle?

---

utku kaybetmekten korkuyor fakat yanlıs gosteriyor kendini