Offended 솝 Sope

4.

Yoongi
Bugün hiç yazmadın bebeğim.

Hoseok
Evet

Yoongi
İyi misin hayatım?

Hoseok
Evet

Yoongi
Az kaldı işlerim geliyorum. Evde biraz bebeğimle ilgilenirim hmm ne dersin?

Hoseok
Gelebilirsen tabi/
Bekliyorum.

Yoongi
Öptüm 💋

Görüldü.

..
Çalan kapıyı açtığında karşısında duran kocasının yüzüne baktı boş boş. Yoongi sarıldı Hoseok'a. Bir sarılmaya içi parçalandı. Fırtınalar koptu. Beline sarılan kollara karşılık kaldırdı kollarını.

İçine çekti kokusunu, burnu sızladı. Her nefesi acı vermeye başladı. Kendisinden ayrılan beden dudaklarına kısa bir öpücük kondurup geri çekildi.

Seviyordu. Ne yaparsa yapsan, ona ne kadar kırgın olursa olsun. Seviyordu ve hala kalbinin bir tarafları sızlıyordu onu görünce.

Sadece sana aitim demişti oysa. Bir kaç yıl önce. Onu deli gibi severken. Hergün buluşup yine de birbirlerini özlerken. Saçlarını okşayıp ona güzel iltifatlar ederken. Sadece kendinisine özel hissetmişti bu yaptıklarını. Sadece ben diye düşünmüştü.

Hoseok yatakta onun omzuna koyduğu başını kaldırdı. Baktı, karanlıkta olsa belli olan yüz hatlarını inceledi. Kalbi acıdı. Gözlerinden yaşlar akarken kendine lanet etti onu hala sevdiği için ve sessizce fısıldadı.

-"Yalnız beni değil kendinide kandırıyorsun. Kırgınım sana."

Sonra yumuşak yanağa göz yaşlarından dolayı ıslanmış dudaklarını bastırdı.

Yoongi yerinde kıpırdandı, duyduğu şey onu endişelendirirken saçlarını sevdi miniğinin.

-"Ne oldu hayatım? Birşey mi yaptım istemeden?"

Hoseok duyduğu sesle şaşkınca ve tedirgince başını kaldırdı. "Ha şey yok birşey ben kendi kendime konuşuyorum uyuyalım."

-"Sen nasıl istersen bebeğim." Öpücüklerini dizdi sonra yüzünün her bir tarafına.