꒰ Şeftali Ve Nar ꒱[ᴀᴢᴇʀʙᴀʏᴄᴀɴ x ɪsʀᴀɪʟ]

ѕ̧єƒтαℓι ¢̧ι¢̧єğι 𝐈

Not: Bu bölümlerde İsrail ve Azerbaycan daha çocuk

[İsrail-pov] 1550lerdi,o dönemler bana bakıcılık eden ailemin ırklarından dolayı baskıya uğraması üzerine, Osmanlıya doğru hareket ettik,bizimle beraber bir kaç Yahudi aile daha vardı.İsmini hatırlamadığım, ama çok sevdiğimi hatırladığım annemin, hastalanıp hayatını kaybetmesi üzerine,babam Davut, Osmanlıda daha fazla kalmak istemedi,ve Hazar sahillerine göç etmeye karar verdik. Yine bizimle beraber bir kaç kişi daha göç etti,tabii o zamanlar insanların neden peşimizden geldiğini anlamazdım... [İsrail-pov bitti]

Yıl; 1556-yer; Azerbaycan eyaleti Safevi Devleti

Davut eli ile şehrin başucundaki büyük yapıyı işaret etti

[Davut]- Bak Bünyamin,orası Şirvanşahlar sarayı

[Bünyamin/İsrail]- Çok büyükmüş

[Davut]- Değil mi?

Davut eline küp şeklinde kesilmiş bir tahta aldı

[Davut]- Ben pazardan dönünceye kadar,sen bu tahtadan aynı bu saray gibi bir saray yapa bilir misin?

İsrail eline küpü alıp inceledikten sonra

babasına her zamanki boş gözlerle baktı

[Bünyamin/İsrail]- Ama bu küp çok küçük,saray çok büyük

Davut İsrailin bu sözleri üzerine içten bir kahkaha attıktan sonra,onun saçını okşadı

[Davut]- Madem öyle sen de küçük bir saray yap

Davut,İsrail ile vedalaşmadan önce,onun beyaz yanaklarını çimdikledikten ve her zamanki uyarılarını yaptıktan sonra pazara doğru yola koyuldu

Kapıyı kilitledikten sonra,İsrail eline tahta küpü alıp,saraya bakan pencerenin önünde oturdu ve küpü yontmaya başladı.Sıcak esinti yüzüne çarpıyor,saç tellerinin arasından geçiyordu.İşine oldukça odaklanmıştı,ama aniden bahçeden gelen bir hışırtı İsrailin dikkatinin dağılmasına sebep oldu.Başını kaldırıp bahçeye biraz bakındı

[Bünyamin/İsrail]- Kediydi herhalde...

Bir şey göremeyince başını tekrar eğip işine kaldığı yerden devam etti,aniden ortaya çıkan gölgeyi umursamadı.İyi sonuç elde etmek istediğinden tekrar pencereden dışarı,yani saraya bakmak için başını kaldırıp,ona bakan bir çift büyük,yeşil göz ile karşılaştığında yerinden sıçradı.

[Jale/Azerbaycan]- Merhaba!

Enerji dolu bir ses ile Azerbaycan İsraile selam verdiğinde,İsrail daha ne olduğunu kavrayamamıştı

[Bünyamin/İsrail]- H-Hey! Sen de kimsin? Burda ne yapıyorsun?

[Jale/Azerbaycan]- Ben Azerbaycan ama insanlar bana Jale der sadece seni saraya bakarken gördüm,resim çizdiğini sandığım için geldim,sonra resim çizmediğini gördüğümde ne yaptığını öğrenmek için izlemeye karar verdim

[Bünyamin/İsrail]- Şey,gizlice izlemene gerek yoktu sorsaydın söylerdim

[Jale/Azerbaycan]- Senin ismin ne?

[Bünyamin/İsrail]- İsrail, ama herkes bana

Bünyamin diyor [Jale/Azerbaycan]- Memnun oldum! Ne

yapıyordun?

[Bünyamin/İsrail]- Bu tahta ile küçük bir saray yapacağım

[Jale/Azerbaycan]- Anladım... İzleye bilir miyim?

[Bünyamin/İsrail]- İstersen izleye bilirsin, ama bir az eğil çünkü sarayı görmem gerek

[Jale/Azerbaycan]- Peki

Bir kaç dakika bir birlerine öylece baktıktan sonra İsrail işine devam etti,ve Azerbaycan onu izlemeye devam etti.
~~~~~~~~~

Bir kaç saat sonra İsrail kafasını saraya bakmak için tekrar kaldırdığında Azerbaycanın orda olmadığını,onun yerine pencerenin önünde bir ketenin olduğunu gördü.Keteyi aldığında altında küçük bir kağıt parçası buldu,yazıları incelediğinde ot ile yazıldığını fark etti

[Kağıtta yazılanlar] Tekrar merhaba,üzgünüm sen bitirene kadar bekleyemedim,eğer eve geç dönersem babam dışarı çıkmama izin vermez. Tahtayı yontarken acıkırsan bu keteyi yiye bilirsin, kete sevip sevmediğini bilmiyorum ama yinede sana vermek istedim,ben keteyi çok severim umarım sende seversin,sonra görüşürüz!~ Azerbaycan

İsrail kağıtı katlayıp bir kenara koydu,kendisini tuhaf hissetmişti,keteyi eline alıp inceledikten sonra bir ısırık aldı,normalde hamur işlerini sevmemesine rağmen bu yemeği sevmişti...