Cadde | DahMo

Kağıt

Momo :

Sen gittiğinden beri,

Bütün acılarımı kağıtlara yazıp anı kutuma koyuyorum.

Ama sen geldiğin zaman,bütün kağıtları yakacağım

Şimdi gidiyorum,

Seni bekleyeceğim Romeo'm...

(İletildi 00:03)

Momo,gene caddede bekliyordu.

Ama ne dans etmeye,ne de şarkı söyleme isteği vardı

Sadece cadde de oturup onu kurtaracak Romeo'sunu bekliyordu.

İki aile yüzünden ayrılmışlardı,şuanda ise ailesi vicdan azabı çekiyordu

'neden ayırdık onları! Kızımızın haline bak!' Gibi konuşmalar çok geçiyordu ebeveynlerinin evinde

Momo'nun annesi,her zaman onu desteklemişti.Babası onları ayırmaya çalıştığında bile evliliğini riske atmıştı

Ama şuanda umurunda bile değildi

Kızının halini kocasının gözüne sokuyordu,ona vicdan azabı çektiriyordu

Momo,yemekten kesilmişti...asla istemediği içkileri içiyordu...

"Momo?"

"I like shiny things but I'd marry you with paper rings..."

"Momo,ablacım nolur kalk!"

"Yapamıyorum abla, olmuyor"

Ablası Momo'nun yanına çöküp onunla beraber ağlamaya başladı.

Zamanında babaları ablasının sevgilisini öldürdüğü için Momo'yu anlıyordu.

"Momo,bana bak...asla umudunu kaybetme ablacım,hatırlıyor musun benim Tzuyu'ye olan aşkımı,sonra babamın onu gözümün önünde katletmesini! Senin sevgilin yaşıyor Momo,seni bulacak...asla,asla bırakma onu"

"Biliyorum,gelecek! Bana söz verdi o! Ah Romeo'm! Gel kurtar beni"

"Hadi kalk,seni evine bırakayım"

"Tamam..."

Abla kardeş,eve gittiklerinde beraber uyumuşlardı

Babalarının koyduğu yasak üzerine annelerinin kızlarını görme izni yoktu.

Boşanma gibi bir şey aklından geçseydi büyül ihtimal ile cesedi çıkardı o evden, yapamazdı.

Üç kadının da tek bir isteği vardı,

Momonun Romeo'sunun geri gelmesiydi...

∆∆

Yazar Taylor Fanlığını hortlatıyor