Dokunma Bana / ~MinSung~

4. Bölüm | Bende Yanına Gelebilir Miyim Anne?

Keyifli okumalar
Oy vermeyi unutmayın <3

--------------------------------------------

Düzelebilir mi bazı şeyler? Kırılan kalpler mesela, kapanmayan yaralar.. unutulamayan kabus gibi anılar..

Hiç kırdığınız bir tabağı, bardağı veya bir vazoyu; eski haline döndürebildiniz mi ya da eski haline aynen benzetebildiniz mi?
Kalpte böyle değil midir? Dikkat etseniz de, etmeseniz de kırılmaz mı? Haksız mıyım? Sizinde kalbinizi kırmadılar mı hiç? Kalbinizde yara açılmadı mı? O yara kimi zaman, size en çok dikkat eden birileri tarafından kimi zaman da sizden en çok nefret eden birileri tarafından açılmadı mı?
Peki düzelebilir mi? Kırılan bir bardak, tabak veya vazo gibi yerine yenisi getirilebilir mi? Bir yapıştırıcı verseler elinize, yapıştırabilir misiniz paramparça olmuş bir kalbi?

Kırdılar, benimde kalbimi kırdılar, kalbimin her bir noktasını paramparça ettiler hemde. Düzelebilir mi ya da düzeltilebilir mi bilmiyorum. Düzeltilse bile eskisi gibi olabilir mi bilmiyorum.
Kalbime çok fazla yara açtılar, hiç kimse de o yaranın kapanması için uğraşmadı, daha da derinleştirdiler daha da genişlettiler o yarayı..

Kanadıkça kanadı, kanaması durdu diye sevindim bu seferde birileri gelip kanaması durmuş yarama tuz bastı.. Hemde hiç.. acımadan....

~🍁~

Şu an sinirimden ne yaptığımı bilemeyecek haldeyim. O sikiğin en son dediğinden sonra olaylar çok hızlı gelişti. Ama ödettim. O şerefsize bunu ödettim.

~🍁~

"Ana kuzusu, bir daha her önüne gelene sataşmaman gerektiğini öğreteyim mi sana?"

"Ne dedin sen bir daha söyle!!!!"

"Şimdi de sağır mı oldun ana kuzusu"

Söylediği son iki kelime yerimde durmamam gerektiğine ikna etti beni. Han Jisung'un damarına basmak cidden kimse için iyi olmaz, hele ki zayıf noktasına denk gelirseniz. Önce kafamı kafasına geçirerek, dengesini kaybedip yere düşmesini sağladım, ardına da  yüzüne yumruklarımı geçirmeye başladım. Ne kadar yumruk attığımı bilmiyorum o anın siniri ile saymadım bile. Sinirliyim çünkü bir kere daha annemden, en en zayıf noktamdan vuruldum. Hyunjin ile Felix tuttu kollarımı yine. O piç suratlıya attığım yumruklardan, çocuğun yüzü tanınamaz hale gelmişti. Kendisi kaşındı, bende haddini bildirdim.

Ama şu an sinirli miyim yoksa üzgün müyüm bilmiyorum, galiba üzgünlüğüm sinir olarak gözüküyor. O şerefsizin üzerinden kalktığımda Hyunjin ile Felix hala kollarımı tutuyordu. O anki sinirimle kollarımı onlardan da çekiştirdim. Onları kırmak istemiyorum ama sinirli Jisung'a yaklaşırsanız Azraille buluşabilirsiniz. Suratının her yeri kan olmuş yerde yatan o şerefsize son bir kez daha bakıp bütün sinirimle sınıfa doğru yürümeye başladım. O kadar sert yürüyordum ki adım seslerim okulun bahçesini inletiyordu resmen. Felix'ler de arkamdan gelmeye kalkışacakları sırada Chan'ın onları durdurduklarını görmüştüm, çünkü sinirli bir insan ile aranız kötü olmasa bile sinirinden size de her türlü şeyi yapabilir. Bu yüzden sinirli insanlardan uzak durmaya çalışın, sizlere tavsiyem bu olsun. En sonunda hiçbir suçunuz olmasa bile kırılan siz olursunuz..

Okulun binasına girdiğimde bütün bakışlar bana çevrilmeye başlamıştı. Çoğunun yüzümdeki kavga izlerine baktığını biliyordum ve zerre umurumda da değildi. Hatta bazı öğretmenler de bu yüzden yanıma doğru geliyorlardı ama onları da atlatlamayı başarmıştım, hiç kimseye açıklama yapmak istemiyordum. Sınıfa adımımı attığım gibi etraftakilerin bakışlarını umursamayarak, sıramdan eşyalarımı alıp çantama yerleştirmeye başladım. Bugün okuldaki ikinci günüm ve başıma aldığım ikinci bela. Size bir bela mıknatısı olduğumu ve asla belasız günler geçirmediğimi söylemiştim. Bu da kanıtı olsun.