Üvey Kardeş Mi? - karlnap

bEş

"Nick ne zaman uyancan looooo! "

"Ne sabah sabah çığrıyon be"

"Sus! Abinle güzel konuş. "

"Sus! Kardeşinle güzel konuş! "

"Yav tamam kalk hadi öğle oldu hadi! "

Zorla kalkıp üstümü değiştim ve salonda yere yatan abime bir bakış attım

"Sen neden  yerde- Her neyse sormayacağım. Niye beni erken kaldırdın. "

"Lan millet okula gidiyor 7de erken dediğin saat 12.30 mu? Neyse bugün alışverişe gitmeliyiz"

"Niye? Giyecek kıyafetin mi yok? "

"Ay evet seninkilerden verir misin abicim? "

"Ay hoşt asla kimseyle paylaşmam kıyafetlerimi asla!!! "

"Şaka lan şaka gül diye- Amaaaan neyse niye lafı dolandırıyosun it! Öhöm öhöm. Bu akşam birileri ile buluşmaya gideceğiz. "

"Tanıdık mı? "

"Hem de çok"

"Annemin ki mi? "

"Evet. "

"Ooof ben istemiyoooom"

"Kardeşimiz de gelecek"

"O bizim kardeşimiz değil! "

"Aman be! bende KARDEŞİMİ gay yaparım mutlu mesut abi kardeş yaşarız"

A... Söylemeyi unuttum. Benim abim Ultra Füzik Bombastik Patlamalik Mükemmelik bir gaydir.

"Aman be naparsan yap. "

"Tamam tamam. Kıyafet almalıyız. Dışarda kahvaltı yaparız. Gel hadi. "

Kalktı ve dış kapıya ilerledi. Bende telefonumu cüzdanımı ve kulaklığımı alıp Wilbur'un peşinden çıktım.

Bir kafede atıştırıp alış veriş merkezlerinde gezdik. Akşam için uygun kıyafetler alıp eve döndük. Açıkçası bugün abimle takılmak iyi hissettirmişti.

Saat 8de annem beni aradı.

"Alo tatlım hazır mısınız? "

"Evet anne. "

"2 dakikaya kapının önündeyim. "

Daha sonra annem bizi aldı ve bir restoranta getirdi. Lüks bir yere benziyordu. Harika bir yerdi.

"Hey Nick. Ağzın açık kalmış. "

Abim gülerek cümlesini bitirdiğinde ona yavaş bir yumruk attım. Neyseki abartılı bir tepki vermedi ve annemi takip etmeye başladık.

Annem bizi bir adamın yanına getirdi. Adam yakışıklıydı. Kötü birine benzemiyordu.

"Merhaba çocuklar ben Paul.  Sizler Nick ve Wilbur olmalısınız. "

Gülümsedim. Abimle aynı anda konuştuk.

"Memnun oldum. "

Aslında birinin daha olması gerekiyordu. Ama Paul'un yanındaki sandalye boştu.

"Ahh oğlumun kusuruna bakmayın lütfen. Lavaboya gitti. Hemen geri gelir"

"Hiç sorun değil canım. "

Annem Paul'un ellerini tuttu. Adamın gözleri anneme her baktığında parlıyordu. Anladım. Bunlar gerçek aşık.

Çok kısa bir süre sonra önümdeki sandalye çekildi. Oturan kişiye baktığımda gözlerime inanamadım.

Mavi gözleri ve pofuduk kahve saçları beni büyüsüne çekti.

"Bu da benim oğlum Karl. "