oN dÖrt

126 20 3
                                    

(Karl POV)

Sabah gözlerimi zorlukla açtım. Aslında hala yorgun, hayattan bıkmıştım.

Kalkıp üstümü giyindim. Tabi dolabımdaki köşede duran etekte takıldı gözlerim. Dün sabah o eteği giydiğimde geçmişte onu aldığım gün zaman babamdan büyük bir dayak yemiştim. Benden nefret etmeye o zamanlar yani ben daha 9. sınıftayken başladı. Her gün içer beni döver ve uyurdu. Tabi Suzie ile tanışınca kendini düzeltti. Ama hala baskısı üstümde.. O etek hayatımı anlatıyordu..

Düşüncelerimden kurtulup çantamı alıp evden çıktım. Saat erkendi. Ben okula erken giderdim hep. Ses çıkarmadan ayakkabılarımı giyiyordumki  babamı kapıda görene kadar.

"Hala etek mi giyiyorsun?! "

"Baba-"

Beni saçımdan tutup içeri soktu. Misafir odasına kadar sürükledi ve kapıyı kapattı. Dolabımda çok gizli bir yere koyduğum eteği nasıl gördüğü hakkında hiçbir fikrim yok.

"Sana ne dedim ben?! O etek sana ait değil?! Sen bir erkeksin ERKEK?! "

"B- baba.. "

Elini kaldırdığında gözlerimi kapattım. Gözlerimi açtığımda babamın elini havada gördüm. Elini Sapnap sıkıca tutmuştu.

Babam Sapnap'i adeta oyuncakmış gibi elinden ittirdi bana dönüp yüzüme sıkı bir yumruk attı.

Sapnap ayağa kalkıp babama karşı savunmaya geçsede yaralanmıştı. İçeri Wilbur'un girmesiyle gözlerimi kapattım. Umarım iyi olurlar.

"Uyanıyor uyanıyor! "

Gözlerimi açtığımda yatağımda uzanıyordum. Her yerimde sargılar vardı. Eski yaralarıma krem bile sürülmüştü.

"Karl.. İyisin değil mi? Bir şeyler söyle. "

"İ-iyiyim t-teşekkür ederim. "

Wilbur ve sapnap birbirlerine bakıp iç çektiler.

"Baban malesef kaçtı ama neyseki sana bir şey olmadı. "

"Suzie nerede? "

"Anne de bana canım.. Artık senin aptal gerizekalı mal oç bir baban yok. Artık ben varım. "

Suzie ağlamış gibiydi. En sevdiği adamın aslında kötü birisi olması onu derinden etkilemişti. Ama yinede Karl'ı düşünüyordu.

"Bunları yapmasına nasıl izin verdin? Bize neden söylemedin? "
Karl sessiz kaldı.

"Gelin siz çocuklar biraz rahat bırakın çocuğu. "

Onlar gidince Suzie Karlın elini tuttu.

"Ne olursa olsun sorun neyse bana anlatmalısın. "

Suzie eğilip alnını öptü. Karl işte gerçek sevgiyi o zaman hissetti .

"O adamı bulup bir güzel pataklamak gerek. "

"Sakin ol Sap.. Bi şekilde bulacağız. "

Üvey Kardeş Mi? - karlnapHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin