My Yaya in London♥ (MYIB BOOK2-Kathniel)

Chapter 16.- Hospital

COMVO

P.S comvo ah!, comvo hindi 'Ate ud na po pleaseee', nakakairita po pramis. COMVO.

============================================

Kathryn's POV

I'm confused, Hindi ko alam kung kakatok ba ako dito sa pintuan ng bahay ni Nadine, Pero this is my choice. Na puntahan at kunin ang mga kapatid ko.

"Tao po?, May tao po ba dito?"

Biglang nagbukas ang pinto, pero sa inaasahan ko, hindi si Nadine ang bumungad saakin. Ang katulong nito na may hawak hawak na bag.

"Ale?, Nasan na po 'yung may kanya ng bahay na ito?" Nagtatakang tanong ko, ang napansin ko kasi ay nakabalot na gamit ng tela na puti ang mga gamit dito.

Hi-hindi imposibleng umalis sila..

"Hija, Kakaalis lang ng kotse nila ah?, Mukang nagkasalisihan kayo ni Ma'am Nadine"

"Sure po kayo?, Oh sige po salamat po." Agad akong tumakbo, atyaka ko pinaandar ang kotse ko.

~~~

Habang papalapit ay nakakaramdam ako ng mali, N-no. Not now..

Nakita ko sa kalayuan ang kotse ni Nadine, bumaba sila ka-kasama ang mga kapatid ko, Nasa airport kami ngayon, Bumaba ako sa kotse ko atyaka ako tumakbo. Lumalayo sila, Hindi ko kaya 'to. No..

Sht hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon, nanghihina na ang buong katawan ko, Iyak ako ng iyak habang natakbo. Wala akong pakielam kung may makakita man saakin, I'll do my best, para makuha ko ang mga kapatid ko.

"ATE!"

I felt it, para akong tinutusok ng sampung kutsilyo. Bumagsak ako, Namamanhid ang buong katawan ko. Hindi ako makatayo. Pero kitang kita ng mga mata ko na napahinto si Nadine at ang mga kapatid ko.

"..Ate" And everything went black.

~~~~

I opened my eyes, Hinanap ko agad ang mga kapatid ko, pero walang Julia,yen o kiray na bumungad sa paligid ko.

Nasapo ni ate Kila ang noo niya, "Wala sila, At hindi kana nila babalikan." Mariin na sabi neto.

Sinaway siya nila ate Darla pero hindi padin ito tumigil, I wiped my tears. Hindi naman totoo 'yung sinabi niya diba?

"Totoo!, I'm saying this hindi para magmuka kang tanga!, I'm saying this kasi concern pa din ako sayo!, Nandito pa naman kami ah?" Pero this time tumigil na siya.

Tuluyang tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan, pinunasan ko 'yun gamit ang palad kong nanlalamig na kami pa.

Agad pumasok ang doktor atyaka ko nakita ang nanlulumong muka niya, an-anong ibig sabihin neto?

Napa sigh nalang siya atyaka ko inayos ang pagka higa ko dito sa kama, Hindi mapigilang tumulo ng mga luha ko, sa bawat pagpapaalala nila saakin, nasasaktan ako.

"I already told you before, Maaari kang—mawala ng maaga, I'm sorry to say this but your sickness can kill you." Hindi ako nagsalita kundi hinayaan kong tumulo ang mga luha ko.

"Wag mo ng tigasan ang ulo mo, Masyado mo ng minamahal ang sakit mo. Kakabit na 'yan ng buhay mo. Tandaan mo Kathryn, May pag-asa ka pang mabuhay hangga't kaya mo pero mas lalong may pag-asa kang mabuhay pag susundin mo ang gusto namin. Para din 'to sa health mo" Dire-diretsong sabi nito.