Η Απόφαση

13 3 8
                                    


Η Κασσάνδρα βρισκόταν πλέον στο καινούργιο πέτρινο δωμάτιο που έμενε τον ένα τελευταίο μήνα.

Δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα είχε τέτοια μοίρα.

Όταν ήταν μικρή άκουγε για κάποιους δολοφόνους που τους έστελναν στα Βράχια της Απομόνωσης. Όμως ποτέ δεν φανταζόταν αυτό.

Πλησίασε το παράθυρο της.
Άνοιξε το μισοσπασμένο ξύλινο παντζούρι της και κοίταξε τα άγρια κύματα που έτρωγαν λυσσασμένα τις άκρες των βράχων.

Έβαλε ένα πολύ λεπτό φόρεμα σαν νυχτικό. Ήταν μακρύ, που ακουμπούσε το πάτωμα και ήταν από δαντέλα.

Αφού βγήκε έξω, ο αέρας πηγαινοεφερνε τα ίσια λυμένα μαλλιά της.

Ήταν ξυπολιτη.

Περπατούσε αργά πάνω στις μαύρες πέτρες που υπήρχαν στην ακτή.

Ώσπου έφτασε ένα βήμα πριν ακουμπήσει το νερο.

Το ασπρο σαν το χιόνι φόρεμά της είχε χάσει την αριστοκρατία που εκπέπεμπε καθώς το κάτω μέρος του είχε γίνει ένα γκρι χρώμα από την λάσπη του εδάφους.

Μπήκε στο νερό με το βλέμμα της καρφωμένο στον άδειο ορίζοντα.

Κοίταξε τον ουρανό και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της.

Έτσι όπως έκλαιγε άφησε ένα ουρλιαχτό απόγνωσης να ηχήσει στον αέρα.

"Συγχώρεσε με Θεέ μου.....όμως το αξίζω αυτό." Είπε ανάμεσα στους λιγμούς της.

Κοίταξε με ένα βλέμμα λαχτάρας τον ομιχλιασμενο ουρανό.
Τότε έκλεισε τα μάτια της και τα κράτησε σφιχτά. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε κάτω από το νερό.

Πέρασαν κάμποσα λεπτά όταν το νερό ήταν και πάλι ήρεμο χωρίς αναταράξεις. Μονάχα πλέον επέπλεε ένα κουφάρι στην επιφάνεια του νερού.

Σήμερα θα έβγαινε η διάγνωση της Ρόρις.

Την είχαν στείλει στους Ανθισμένους Λόφους.

Ήταν ένα μέρος γεμάτο από διάφορα είδη φυτών και βοτάνων κατάλληλο αλλά και απαραίτητο για τους ασθενείς.

Ήταν πολύ μακριά από την Καρίνα προς τα βορειοδυτικά και έτσι όλο αυτόν τον καιρό δεν γνώριζαν αν ζούσε ή πέθαινε. Κανένα νέο κανένα μύνημα.

Την είχαν αφήσει μόνη της να μεταφερθεί σε μια κατάσταση απελπιστική, χωρίς τις αισθήσεις της.

Η Ρόρι μόλις ξύπνησε στο μικρό χαριτωμένο ξύλινο δωματιάκι της.

Υπήρχε ένα μεγάλο παράθυρο στο κέντρο του τοίχου και από κάτω του ένα μικρό κομοδίνο το οποίο στολιζόταν με ένα βάζο γεμάτο λουλούδια. Ακριβώς από δίπλα υπήρχε ένα κρεβάτι με μεγάλα αφράτα μαξιλάρια.

Η Λίμνη με τα Ξωτικά: Μέρος 2ο Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ