Η Λίμνη με τα Ξωτικά: Μέρος 2ο

Το Τέλος

Ένα κορίτσι.

Ένα κορίτσι που το μόνο που έμαθε είναι να αγαπά.

Μόλις 43 χρόνων.

Σαν να ήταν εχθές θυμόταν τον εαυτό της στα 20 της χρόνια.

Η Ρόρι, ένα κορίτσι ευάλωτο με διευρυμένη φαντασία. Αφήνει τον τόπο που μεγάλωσε για να ακολουθήσει μια ξένη σε μια άλλη χώρα. Γνωρίζει τον αδερφό της, την οικογένεια της την αληθινή. Μαθαίνει μυστικά και ιστορίες για την καταγωγή της. Παντρεύεται το αγόρι που αγάπησε και αποκτά μαζί του οικογένεια.

Ωστόσο, δυσκολίες τις παρουσιάζονται τις οποίες με όποιο κόστος καταφέρνει να αντιμετωπίσει. Σώζει την χώρα της, τον λαό της με την πίστη και τη θέληση ενός αληθινού ηγέτη. Μιας αληθινής βασίλισσας.

Πορεύεται σε δοκιμασίες κρίσιμες με συνοδηγό την ψυχή της γεμάτη πάντα με  θάρρος, την καρδιά με αγάπη και το μυαλό με γνώσεις.

         ~...............................~

Η Σαμάνθα ξύπνησε. Ανοιξε τα παράθυρα του σπιτιού της για να μπει φως. Ο άντρας της ήταν έξω και έπαιζε με τα δισέγγονα του.

Ήταν σπίτι της. Στον τόπο που έζησε τα καλύτερα της χρόνια.

Ο λαός της Καρίνα ήταν πιο ευτυχισμένος από ποτέ καθώς με ηγέτη τους ακόμα την Ρόρι επικρατούσε ηρεμία και με καθοδηγητή τους στα στρατιωτικά θέματα τον Ρέγκαν υπήρχε ασφάλεια.

Η μικρή Ίνα κόρη του Τζακ και της Ύνια, η Σιρένα κόρη του Λιθελιον και της Ναρκίσσα μαζί με τον μικρούλι Χενρι γιο του Γουίλ  και της Ελίζαμπεθ έτρεχαν πάνω κάτω στον κήπο. Ο Κρις καμαρωνε τους απογόνους του με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.

Ο καθένας είχε την ζωή του στο σπίτι του. Ομως αυτοί που ήταν καθε μέρα κάθε ώρα κάθε λεπτό μαζί ήταν ο Ρέγκαν, η Ουέλια, η Ρόρι και ο Εημον.

Μοιράζονταν τα νέα τους τους προβληματισμούς τους τα σχέδια τους για το μέλλον αλλά και αναπωλουσαν τα παλιά χρόνια.

Η Ουέλια πάντα γεμάτη λαχτάρα για τον Ρέγκαν. Έμεναν και αυτοί στο κάστρο πλέον. Ο Ρέγκαν ποτέ δεν έχασε την τρυφερότητα του και τα γλυκά λόγια του.

Αυτό φαινόταν από τον τρόπο που ξυπνούσε την Ουέλια μετά από τόσα χρόνια, όπως της μαγείρευε, όπως την ακουμπούσε, όπως την φιλούσε. Τα πάντα πάνω της τον μάγευαν παντοτε.

Επιπλέον, ήταν πάντα εκεί....Ήταν στήριγμα στην αδελφή του. Την λάτρευε...

Ο Έημον συνέχισε να είναι κολλητός με τον Ρέγκαν. Πρόσεχε την Ρόρι καθημερινα. Πλέον ομως έφυγε συχνά σε εκδρομές που έκαναν οι σωματοφύλακες για άσκηση δραστηριοτητων. Όμως αυτό δεν άλλαζε τα αισθηαματα τους.