Flying Gulls Never Land [BL Novel]

2-Uzun Süredir Hasretim

.
.
.

Yere dağılmış meyveleri almak için eğildim ve sepete geri koydum. Annemi yatıştırmaya çalıştım,

"Tamam kızma, bak o çoktan gitti. Meyve yemek istemiyorsan sana aldığım Tianjin pankeklerini yiyebilirsin. Tadı harika."

Yanıt olarak çarşafları yumruklarının arasında sıkıca sıktı. Gözleri öfkeden hafifçe dışarı fırladı, o kadar irileşti ki biraz rahatsız ediciydi.

"Sadece kötü şans getiriyor! O bir asalak! Onu besleyen eli ısıran biri!"

Meyve sepetini yere koydum ve mükemmel seyirci rolünü oynayarak yatağa oturdum. Sheng Min Ou'ya küfretmek için mümkün olan her yinelemeyi kullanarak onu dinledim.

Birine bu kadar şiddetle ve aynı cümleyi tekrarlamadan küfredebileceğini hiç bilmiyordum. Son yıllarda bolca pratik yapmış gibi görünüyordu, küfür patlamaları artık onun için ikinci bir dil haline gelmişti.

Hemşire, annemin hızla müstehcen sözler söylemesine duyduğu şaşkınlığı gizleyemedi. Lin Laoshi'nın şu anda dürüst olmak gerekirse içinde en ufak bir hanımefendi izi olmadığı için, muhtemelen bir daha en güzel ölümcül hasta olduğunu asla söylemeyecekti.

Eve giderken otobüste hala çok az insan vardı. Meyve sepetini kucağıma aldım. Daha önce anneme çöpe atacağım konusunda yalan söylemiştim, aslında onu eve götürüp kendim yiyecektim.

Bu sepet en az birkaç yüz liraydı, onu atmak yazık olur...

Dışarıdaki manzaraya baktım. Pencerelerden bir bulanıklık geldi ve düşüncelerim kontrolsüz bir şekilde çözülmeye başladı. Annemi ve sonra geleceği düşündüm. Ta ki sonunda uzun zamandır görmediğim adamı düşünmeye başlayana kadar...

Sheng Min Ou, üç yaşındayken ailem tarafından evlat edinildi ve evlat edinilmesinin nedeni, ailemin kendi çocuklarına hamile kalamaması gerçeğinden başka bir şey değildi.