Flying Gulls Never Land [BL Novel]

3- Benden Uzak Dur

Wei Shi, işinin tıpkı adı gibi gelişip müreffeh* olması umuduyla rehinci dükkanına 'Müreffeh Rehin Dükkanı' adını vermişti.(Bolluk içinde, güvenli olan)

İşe başladığımda Wei Shi'nin daha önce bahsettiğinden biraz daha fazla insanı yönetmem gerektiğini fark ettim.

Aslında üç kişiydi, finans müdürü Liu Yue, mağaza personeli Shen Xiao Shi ve özellikle yemek pişirmeye ve etrafı temizlemeye yardımcı olması için tutulan hizmetçi Wang.

Bir rehinci dükkanında çalışmak bazen oldukça korkutucu gelebilir, sanki dükkana girer girmez bir şeyler kaybedeceğiniz bir iş gibi. Muhtemelen annenin sana verdiği kıymetli altın kolyeden tut, böbreğine varana kadar, bir rehin dükkanının reddedeceği hiçbir şey yoktur diye düşünürler.

Ama dürüst olmak gerekirse yanlış bir algı bu.

Bir rehinci dükkanı olarak yalnızca yasal ürünler kabul ederiz, bu nedenle ticaret yapmak için gerçekten adil ve etik bir platformdur. Kabul edebileceğimiz bir şeyse seve seve kabul ederiz, müşteriden başka bir talebimiz olmaz.

Zhi Yin dergisini okumamı yarıda keserek başımı yukarı kaldırdığımda, elektronik sensör 'Hoş Geldiniz.' diyen bir kadın sesi çıkardı. Çiçekli gömlek giymiş yakışıklı bir adamın kapıyı itip mağazaya girdiğini görünce müşteri geldiğini anladım.

Wei Shi mağazasının yerini seçerken çok stratejikti. Rehin dükkanı bir gece kulübü ile büyük bir alışveriş merkezinin kesiştiği noktadaydı. Güzel garsonlar ve yakışıklı dükkan sahipleri hediyelerini aldıktan sonra, değerinin ne kadar olduğunu kontrol etmek için hızlıca rehinci dükkanına gelirlerdi. Aynı zamanda alışveriş merkezlerinde aynı mağazaları görmekten sıkılanlar buraya gelip yeni gelen ve satışa çıkan ürünleri görebilirdi.

Karşımdaki kişi alışılmadık bir şekilde giyinmişti ama yine de şıktı. Gömleğinin düğmeleri göbek deliğine kadar açıktı. Güneş gözlüğünü çıkardığında, yaptığı ilk şey Liu Yue'ye bakmak ve ona cilveli bakışlar atmak oldu. Bu rutini canlandırmada açıkça deneyimliydi.

"Patron, bu saatin değeri ne kadar?" diye sordu elindeki kırmızı deri kutuyu uzatarak.

"Vay canına, bu ünlü bir saat." Shen Xiao Shi yorum yaptı. Başlangıçta girişin yanındaki kanepede uzanmış telefonunun ekranını kaydırıyordu. Ancak bir müşterinin geldiğini görünce merak edip geldi.

Elimdeki dergiyi bir kenara fırlattım ve beyaz eldivenleri giyip değerlendirmeme başlamak için büyüteç sınıfını getirdim.

Saatin metalik altın kaplamasında ve kayışlarında görünür herhangi bir çizik yoktu. Logo açıkça görülüyordu, ibrelerindeki boya hiçbir solma olmadan orijinal renklerdi. Saati çevirdim ve arkasını inceledim. Tüm farklı boyutlardaki her bir dişli titizlikle çalışıyor ve mükemmel bir senkronizasyonla dönüyordu, işçiliği genel olarak kusursuzdu.

"Bu saat hâlâ çok yeni görünüyor," dedim. Bu çapta bir saatin yepyeni olması en az iki yüz bin lira ederdi.

Çiçekli gömleğin sahibinin yüzü kendini beğenmişliğin izlerini taşıyordu. “Bana veren güzel bayanı yeni tanıdım ve bana hediye etti. Bir kez bile takmadım, yepyeni.”

Saati kutuya geri koydum ve ona fiyatımızı söyledim. "Üzerindeki mülkiyetinizden tamamen vazgeçmek isterseniz, size yüz yirmi bin lira veririm. Aksi takdirde, yine de saati geri almaya niyetliyseniz, onu bir aylığına burada rehin bırakabilirsiniz, bunun karşılığı yüz bin lira olur. Ya da üç aylığına rehin verebilirsiniz ve bunun karşılığında seksen bin lira yaparız.”