Serie 3 - Abducted (Ongoing)

CHAPTER 33

Elliana Lauren Sylvestre

They say love will conquer everything. It's all fallacy... Love can never conquer all no matter how hard you try.

I really thought he's the one. I accepted all his flaws, and he cared for me wholeheartedly.

But Love always has a limits. You cannot force something just for the sake of love. You can't live if you only have love.

Love isn't enough for me to stay, even if I try.

Sinubukan kong bumalik. Ayaw ko na umalis. I wanted to be with him, for better or for worse, pero kapag tadhana na ang nag-pasya, wala ka ng magagawa.

I wish fate was in favor of what I want. Maybe Love do make us evil, kasi kahit gaano kalaki ang kamali niya, I was willing to stay. In our case, hindi lang siya sa akin nakamali pero pati sa taong bayan na din. Illegal dito sa bansa ang pagbebenta ng Marijuana. Alam kong huling-huli na siya sa salang ito, pero alam kong may ibang agenda naman si Seb, ramdam ko iyon kahit wala akong alam sa totoong dahilan niya.

You know what hurts the most is when you see the man you love all over the news... The people calling him a monster. Hindi naman lahat ng pulitiko masama, hindi din lahat ay mabuti. Madalas ang mga pulitiko sa bansa natin ay mga buwaya. Gahaman sa pera at kapangyarihan. Mga mamamatay tao, magnanakaw, sinungaling, at traydor sa bansang nasasakupan.

I refrain what I said... Love doesn't make us evil, but rather makes us stupid.

Everything was so messed up, but despite that I was willing to keep him and be with him.

"Babe, are you okay?" bulong ng isang lalaki kasabay ng pagmasahe sa likod ko.

"Leave me alone for now." pakiusap ko habang tulala pa din sa kawalan.

"Ellie, naman..." pigil hikbi nitong ani.

Nasasaktan din ako. Nasa sitwasyon ako na hindi ko gusto.

"Mula sa tatlong linggo na naka-balik ka uli ay hindi na bumalik sa dati!" inilabas nito ang hinanakit niya.

Iniharap niya ako sakanya, pinantayan ako at hinawakan ang dalawang balikat ko.

"Babe, nandito na ako. Ako na ang mag-aalaga sayo."

Kita ko ang luha na unti-unting namumuo sa mga mata niya.

"Masakit pa din sa akin. Iniwan mo ako! Alam kong tinangay ka pero hindi ka gumawa ng paraan na bumalik! Naghintay ako sa'yo!. Hinanap kita, iginugol ko ang oras ko para hanapin ka... Para iligtas ka."

Tumulo ang mga luha nito. Nakakalungkot ang sitwasyon ngayon ni Gael. Madami akong gustong sabihin, but I didn't have the courage and strength to speak up.

"How can you be so naive?" His voice broke.

Nabigla nalang ako nang tuluyan nang bumagsak ang tuhod nito, kasabay ng malakas niyang pag-iyak. He burried his face on my lap.

Was it my fault that I fell out of love?

Gael didn't made me feel special. Noong una lang, pero nag-bago ang lahat noong trabaho na ang priyoridad niya. Alam ko naman na mas importante ang trabaho niya bago sa akin dahil madaming mamamayan ang pinamumunuhan niya, pero ni katiting na oras ay hindi niya na maibigay sa akin.

Minsanan na ring sumagi sa isip ko na niloloko niya ako. Kikitain niya na nga lang ako minsan ay amoy babae pa ito at may bahid ng lipstick sa labi. Ginawa ko naman lahat noong kami pa. I even acted as if I was a wife dahil akala ko siya na talaga.

Still not justifiable.

When Sebastien came, my boring life turned exciting. He's the only one that made me feel roller-coaster of emotions. He would made me feel special through the smallest gift he can give me, he doesn't find time when it comes to me rather he makes time. Alam kong mababaw ang rason ko.