BÜYÜK SIRRIN SESİ

1. Bölüm

O bir Eylül sabahı doğdu, herkese zamanı gelince kim olduğunu göstermek için. Allah, kimsenin ağlayarak kaybettiğini kimseye gülerek kazandırmıyordu. Bir gözü görmüyordu ince belli, çilek dudaklı, sırma saçlı Hafize Hanım'ın biricik Elif'inin. Hayatı boyunca gözlük kullanması gerekiyordu. İlkokul çağına gelince Müdür Serhat Bey yazmamak için çok direndi Elif'i... Elif'in o gün başlamıştı yaşamla mücadelesi... Sonrası mı? Sonra binbir güçlükle başladı okula... Hafize Hanım çok sabırlı, Musa Bey çok inatçıydı. Sabırla bütün kapılar açılırdı, bilirlerdi... İnsanlar Elif ne zaman ölecek, Hafize Hanım ne zaman omuzlarımızda ağlayacak diye beklerken Hafize Hanım yemin etmişti... Elif okuyacak, saygıya değer bir kadın olacak... Kendi gibi olan insanların haklarını koruyacaktı. İlkokul öğretmenini seviyordu Elif. Serhat Bey gibi değildi. Elif bir gün annesine:
-Anne niye her insan aynı değil? Niye Serhat Hoca ile Şevval Hoca aynı değil? Niye beni sevmiyorlar ve aşağılıyorlar?
Dedi.
Annesi şu cevabı verdi bal kızına:
-Kızım vicdanını kaybeden senin yüreğinin büyüklüğünü, özel bir insan olduğunu göremez. Elbet üzdükleri için üzülecekler. Ama sen onları görmezden geleceksin.
Elif yaşı küçük olduğu için anlayamıyordu. Ama zamanla çok akıllı ve tehlikeli bir kız olacağı gün gibi ortadaydı. Gözler kalbin aynasıdır ya, gözlerinde bir şey vardı Elif'in. Çoğu zaman dalar giderdi uzaklara. Bazen düşünürdü. Neden böyle yaratıldığını sorardı kendisine...
Ama hiçbir zaman isyan etmezdi. Değersiz görmezdi kendini. O bilgiye, öğrenmeye, araştırmaya aşık bir kızdı. Çevresindeki insanlar ona yaşıtlarından olgun duruyorsun dediklerinde o:
-Çünkü yaşıtlarım oyun oynarken,ben düşünüyorum.
Derdi.
O her şeyi düşünen, araştıran, sorgulayan bir kızdı. Günler ayları, aylar yılları kovalarken eğitim hayatının 4. yılına gelmişti Elif... Kendi sınıf öğretmeni Şevval Hanım dışında, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersine Zehra Hanım, Yabancı Dil dersine  Esin Hanım, Beden Eğitimi dersine Murat Bey, Müzik dersine Özge Hanım, Görsel Sanatlar dersine Ayşe Hanım giriyordu. En iyi anlaştığı öğretmeni Özge öğretmeniydi ama Elif'i en çok üzecek kişi de oydu.