Hafize Hanımın hamileliğinde en yakın duran öğretmen Özge Hanımdı oysa. Özge Hanım günden güne değişiyor, kibirleniyordu. Herkesi küçük düşürüyor, burnu havada geziyordu. Eşi vefat etmişti Özge Hanımın... Bir kızı vardı. Sude ikinci sınıfa gidiyordu. Elif'i gördükçe 'Sen kör müsün?' gibi sorular soruyordu. Bilinçli yapmıyordu bunu ama Elif içten içe üzülüyordu. Sude aile içinde eğitim görmemiş bir kızdı. Görgü kurallarını bilmeyen, kaba bir kız... Özge Hanım Elif'ten kızı adına özür dilerdi hep. Ama Elif sezerdi bir şeyleri... İnsanların ne niyetli olduklarını...
Aynı binada oturdukları bir öğretmen vardı Elif ve Hafize Hanımın. Lisede Edebiyat Öğretmeniydi Derya Hanım. Kızı, Elif'ten bir yaş büyüktü. Kader ve Elif iyi anlaşıyorlardı ama Kader'in annesi ve babası boşanmıştı yıllar önce. Kader babasını sevmiyordu. Onunla görüşmüyordu. Ama Kader'in annesi ve babası birbirlerinden kopamıyorlardı. Defalarca birleşmişler ve ayrılmışlardı. Elif Derya Hanımı çok seviyordu. Onun öğrencisi olmak istiyordu. Edebiyata karşı olan ilgisi de onu Derya Hanıma yakınlaştırdı. Elif Derya Hanımla muhabbet etmeyi çok severdi. Hatta Kader'in babasıyla Derya teyzesinin evliliğine en çok o sevinmişti. Elif "Derya teyze mutluluğu hak eden birisi" derdi hep... İyi dilekler karşılıksız kalmazdı hiçbir zaman. Herkes hak ettiği şekilde yaşardı. İkisi de mutluluğu çok hak ediyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BÜYÜK SIRRIN SESİ
RandomElif gideceği yoldan ve ne yapmak istediğinden emindi. Gideceği yolda karşısına çıkan engelleri, moralini bozmaya çalışan insanlar onu daha da kararlı hâle getiriyordu. İnsanlar ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar Mutlu sona ancak iyi niyetli insanlar...
