Ξανά

9 2 12
                                    


Οι ζεστές ακτίνες του ήλιου απλώνονταν στο δωμάτιο ως ένδειξη πως είχε πλέον ξημερώσει το φως του ήλιου φώτιζε κάθε σκοτεινό σημείο καθώς η ζέστη απλώνονταν τριγύρω.

Η Καλυψώ που είχε ξυπνήσει ήδη απολάμβανε την ανατολή του ήλιου από το μπαλκόνι της, χαμένη στις σκέψεις της ενώ παράλληλα μια απαλή μελωδία έπαιζε από το δίπλα δωμάτιο κάνοντας την να χαμογελάσει αχνά.

Έπαιζε ένα από τα αγαπημένα της τραγούδια. Η μελωδία την συνεπήρε, άρχισε να κουνάει το κορμί της στον απαλο ρυθμό της μουσικής απολαμβάνοντας το τραγούδι.
Ξαφνικά ένας δυνατός κρότος ακούστηκε.

Είχε ανέβει σε μια καρέκλα χορεύοντας όμως γλίστρησε και έπεσε στα δροσερά ακόμη πλακάκια του μπαλκονιού. Η σύγκρουση του σώματος της με το έδαφος την εκανε να βγάλει ένα επιφώνημα πόνου.

<<Είσαι καλά;>> Μια ανδρική φωνή ακούστηκε από το διπλανό δωμάτιο κάνοντας την να σμίξει τα φρύδια της. Μάλλον την ακουσε που έπεσε.
<<Ναι μια χαρά απλως γλίστρησα από την καρέκλα>> είπε εν τέλη γελώντας ελαφρώς.

<<Εσύ είχες βάλει την μουσική;>> Συνέχισε με όλο περιέργεια στη φωνή της.
<<Ναι εγώ σε ενοχλεί; Μήπως να την χαμηλώσω;>>
<<Όχι, όχι είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια>>
<<Είναι πράγματι υπέροχο τραγούδι δεν σε αδικώ>>
<<Είσαι μέρες εδώ;>> Συνέχισε την συζήτηση τους εκείνος.

Όλοι κοιμούνται σκέφτηκε, ίσως να ήταν καλή ιδέα μια γνωριμία με την κοπέλα του διπλα μπαλκονιού. Η αλήθεια είναι πως δεν είχε επιλέξει  εκεινο το τραγούδι απλως επειδή του άρεσε. Το προηγούμενο βράδυ την είχε ακούσει να το σιγοτραγουδάει, αμέσως το εβαλε να το ακουσει και πλέον το είχε ήδη αγαπήσει. Είχε βάλει το τραγούδι να παίζει με την ελπίδα πως θα έπιανε κουβέντα στην κοπέλα του διπλανού δωματίου. Δεν την είχε δει απλώς είχε ωραία φωνή.

<<Ήρθα πριν τρεις ημέρες εσύ;>>
<<Εγώ εχθές το πρωί με την οικογένειά μου>>
<<Θα μείνεις μέρες;>>
<<Δυστυχώς μόνο δύο βλέπεις δεν μπορω να χάνω προπονήσεις>>
<<Με τι άθλημα ασχολείσαι;>>
<<Κολύμβηση>>
<<Κοίτα να δεις και εγώ κολυμβηση κάνω>>
Εκείνη γέλασε ελαφρώς

<<Με λένε Αχιλλέα εσένα;>>
<<Κα..>>
Ένας δυνατός ήχος από το εσωτερικό του δωματίου ακούστηκε κάνοντας την να αναπηδήσει από τον φόβο κοίταξε μέσα και ειδε τον αδερφό της με την βαλίτσα του πάνω στο κεφάλι του καθώς είχε πέσει στο πάτωμα και γελούσε.
<<Συγγνώμη πρέπει να φύγω>> Του ειπε μέσα από τα γέλια της και προχώρησε μέχρι το εσωτερικό του δωματίου.

From the moment I saw youDonde viven las historias. Descúbrelo ahora