Ρεζίλι γίναμε πάλι

6 1 7
                                    

Οι μέρες περνούσαν ο Αχιλλέας προσπαθούσε να την πετύχει στο μπαλκόνι της ώστε να καταφέρει να μάθει το ονομα της. Όμως οι προσπάθειες του είχαν πέσει στο κενό. Η απογοήτευση του ήταν φανερή. Δεν είχε καταφέρει να μάθει ουτε καν το ονομα εκείνης της όμορφης κοπέλας που του είχε κατακτήσει το μυαλό μονάχα με το χαμόγελό της, τις τελευταίες ημέρες.

Η απογοήτευση του έφτασε στην αποκορύφωση όταν την προηγούμενη ημέρα ακουσε καινούργια άτομα από το διπλανό δωμάτιο οπότε εκεινη ειχε φύγει.
Σήμερα το βράδυ θα έφευγε και εκείνος ήταν καιρός να γυρίσει στην Κρήτη.  Πισω στην καθημερινότητά του.

Απογοητευμένος με τον εαυτό του που δεν μπόρεσε να μάθει το όνομα εκείνης της κοπέλας ετοίμασε τα τελευταία του πράγματα.

Στο δρόμο για πλοίο πέρασαν από το σοκάκι που την είχε δει εκεινο το βράδυ. Έκοψε ένα άνθος γιασεμιού. Το ενδιαφέρον του κέντρισε ενα χρυσό κόσμημα. Ηταν ένα κολιέ χρυσό με μια καρδιά με μπλε πέτρα, πίσω ήταν χαραγμένη μια ημερομηνία.

<<Αχιλλέα τελείωνε θα χάσουμε το πλοίο>> η εκνευρισμένη φωνή του πατέρα του ακούστηκε λιγα μέτρα παρακάτω χωρίς να αφήσει πίσω το κολιέ πηγε γρήγορα προς το μέρος τους.

~Δύο μέρες αργότερα

<<Καλυψώ μην αργήσεις εχεις να περασεις και από το γραφείο του προπονητή για να του δώσεις τη συνδρομή>> Η φωνή της μητέρας της ήχησε στο δωμάτιο.
<<Τώρα θα φύγω, τα λέμε το απόγευμα>> είπε κλείνοντας τη πόρτα πίσω της.
Μια μηχανή σταμάτησε μπροστά της κάνοντας τον χαρακτηριστικό ήχο της μηχανής του. Εκείνη χαμογέλασε και τον πλησίασε χαρίζοντας του ενα απαλο φιλι στα χείλη.

<<Έλα αγάπη μου ανέβα θα σε πάω εγώ>> είπε δίνοντας της το κράνος της που κρατούσε μαζι του. Εκείνη το πήρε σιωπηλά και ανέβηκε στη μηχανή αγκαλιαζοντας τον.
<<Σε ευχαριστώ που ήρθες να με πάρεις>> ειπε αφήνοντας του ενα φιλι στην βάση του λαιμού του.
<<Στις υπηρεσίες σας μικρή>> είπε κάνοντας μια ψεύτικη υπόκλιση με το χέρι του.
<<Γιώργο πάμε>> είπε μέσα από τα γέλια της. Εκεινος ακολουθώντας πίστα την εντολή της εβαλε μπρος τη μηχανή.

Ο Γιώργος ήταν το αγόρι της εδω και 6 μήνες, 20 ετών και ξανθός με καστανα μάτια, ψηλός και αρκετά γυμνασμένος.
Της συμπεριφέρονταν παρα πολυ όμορφα και περνούσαν καλά μαζί. Έδειχναν ενα ταιριαστό ζευγάρι.

Η μηχανή σταματησε στο πάρκινγκ και εκείνος πάρκαρε κατεβαίνοντας μαζι της.
<<Θα ερθεις να με δεις στη προπόνηση;>> Είπε χαμογελώντας πλατιά.
<<Φυσικά μωρό μου>>
Τραβώντας τον από το χέρι έφτασαν στα γραφεία των προπονητών και χτύπησε την πόρτα απαλά στο 3ο γραφείο.

From the moment I saw youDonde viven las historias. Descúbrelo ahora