From the moment I saw you

Δεν θα τελειωσουμε ετσι

Ειχε περάσει ένας μήνας τα σχολεία την επόμενη μερα θα άνοιγαν και πιστευε πως όλα είχαν φτιάξει λιγο.

Βασικά όχι ακριβώς.

Η κατάσταση με τον Γιώργο μετα τον τσακωμο τους στα αποδυτήρια ειναι τεταμένη. Οι καυγάδες τους γίνονται όλο και πιο συχνοί και έντονοι με αποκορύφωμα τη χθεσινή νύχτα.

~Η προηγούμενη νύχτα

<<ΚΑΛΥΨΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΟΥ;>>
<<Τι θες ρε Γιώργο παλι;>> ειπε μπαίνοντας στο δωμάτιο της αναστεναζοντας. Τις τελευταίες μέρες δεν άντεχε την όλη κατάσταση, συνέχεια καυγάδες και εντάσεις.
<<ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;>>
<<Σαν τι σου φαίνεται εσένα δηλαδή;>>
<<ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΛΥΨΩ;>>
<<Γιώργο δεν είναι δική σου δουλειά.>>
<<ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΣ ΑΘΗΝΑ>>
<<ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ>>
<<ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ>>
<<ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΣΑΙ ΘΑ ΠΑΩ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΟΨΕ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ>>. Έκανε να φύγει από το δωμάτιο μέσα στα νεύρα μέχρι που ακουσε το ονομα που τις τελευταίες μέρες έχει αναφερθεί περισσότερο
<<Τι κάνει ο Αχιλλέας σου παρεμπιπτόντως, καιρό έχω να τον δω, γιατί δεν του λες να περασει από εδω μια βόλτα ή μάλλον θα πάτε μαζί παρεούλα στην Αθήνα ε;>>
<<ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΣΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑΣ. ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΕΔΩ ΘΑ ΞΑΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΒΑΛΕΙΣ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΣΟ ΠΑΡΑΝΟΪΚΌΣ ΕΙΣΑΙ.>>

Του ανοιξε την πόρτα δείχνοντας του την έξοδο. Ένιωθε να βράζει μέσα της από τα νεύρα.

Ο Γιώργος πηρε τα κλειδιά του και βγήκε εξω τραβώντας με δύναμη την πόρτα.

<<Δεν θελω να το συζητήσω>> γυρισε προς το μέρος της μητέρας της γίνονται την απαντηση στην ερωτηση της που ουτε καν ειχε προλάβει να υποθεί.

Έτρεξε γρήγορα στο δωμάτιο της και κλειδωσε την πόρτα πίσω της. Επεσε πάνω στην πόρτα αφήνοντας τα δάκρυα της να κυλήσουν ελεύθερα σαν ποταμια από τα ματια της.

~Πίσω στο τώρα

Τα πράγματα στις προπονήσεις δεν είχαν αλλάξει και πολυ, είχε καταφέρει να χαμηλώσει το ρεκόρ της και ήταν κάτι το οποίο την χαροποίησε ειλικρινά παρόλα αυτά τιποτα καινούργιο.

Βασικά όχι λάθος μου ξεχασα να αναφέρω για εκεινον.

Εκείνος λοιπόν, εκεινος ο γοητευτικός νέος με τις πράσινες χάντρες, δεν είχε πάρει στιγμή το βλέμμα του από πάνω της. Κάτι το οποίο δεν πέρασε και πολυ απαραίτητο. Ειδικά από τον κολλητό του. Αλλα και εκείνη και εκείνη τον είχε πιάσει πολλες φορές να την κοιτάζει και έπειτα να της χαμογελάει ντροπαλά.