მაფიის ბოსი გაბრიელ მახარაძე - ნაწილი 2

X

<<<მია>>>

კარებზე კაკუნის ხმა მაფხიზლებს,
- დედაა? აქ ხარ? სკოლაში დამაგვიანდება

ვაცნობიერებ რომ ეს ნიკოლასია ამიტომ სწაფად წამოვხტი ლოგინიდან, ხალათი შემოვიცვი და კარები ნელა გავაღე.

- ნიკოლას?
- დედა სკოლაში დამაგვიანდება
- კარგი ოთახში წადი და მეც ეხლავე მოვალ

ნიკოლასი  გატრიალდა თავისი ოთახისკენ,
მეცც უკან დავბრუნდი და სწრაფად ჩავიცვი ტანსაცმელი, ოთახიდან გასვლისას გავჩერდი, გაბრიელს გავხედე ისე სექსუალურად ეძინა... სწაფად ავხტი საწოლზე  ტუჩებზე სველი კოცნა დავუტოვე და ოთახიდან გამოვედი.

       * * *

- ვსო გავამზადე შენი ფორმა მალე ჩაიცვი და დაბლა ჩამოდი
- კარგი
- მე საუზმეს გაგიმზადებ

მია პირველ სართულზე ჩავიდა და სამზარეულოში შევიდა, გადაწყვიტა ნიკოლასისთვის და გაბრიელისთვის საუზმე მოემზადებინა.

- დედა როგორ გამოვიყურები?
- რა თქმა უნდა კარგად
- * კმაყოფილი იღიმის*  გაბრიელი სად არის?
- გაბრიელი? მას სძინავს
- ერთად გეძინათ?

წყალს სვამდა მია როდესაც ლამის გადაცდა

- არა ნიკოლას საიდან მოიტანე რას ამბობ... მგონი შენი ავტობუსი მოვიდაა.
- მაგრამ...
- მალე მალე არ დაგაგვიანდეს

სწრაფად მოკიდა ჩანთა ბავშვს და სკოლაში გააცილა, გაოცებული და დაფეთებული შემოტრიალდა სახლში, ნელა აირბინა მეორე სართული და გაბრიელთან ოთახში დაბრუნდა,
ჩუმად შევიდა სააბაზანოში, ცხელი წყალი მოუშვა, სხულიდან ზედმეტი ტანსაცმელი მოიშორა და ცხელი წყლის წვეთების ქვეშ დადგა.

თავი სიზმარში ჰგონია, თითქოს ყველაფერი ერთი დიდი ზღაპარია, ვერადროს წარმოიდგენდა, ამდენი ხნის  შემდეგ კიდევ თუ მოხდებოდა რაიმდე ისეთი რაც უსასრულოდ ბედნიერს დააბრუნებდა.

გაბრიელი კი უბრალოდ ადამიანი იყო რომელიც ძალას მატებდა, ახლა ამ წამიდან მია დარწმუნებული იყო რომ გაბრიელის იყო, მთლიანად მას ეკუთვნოდა, ვერ იაზრებდა როგორ ძლებდა მის გარეშე, ეხლაც კი როცა სულ რაღაც 2 მეტრშია ისე ენატრება...