მაფიის ბოსი გაბრიელ მახარაძე - ნაწილი 2

XI

- გაბრიელ?...
- მია...
- სად ხარ?
- კაფის წინ, გამოდი
- კარგი მოვდივარ

სწრაფად გათიშა ტელეფონი და  ჩანთა მხარზე გადაიკიდა.

- ლიზ წავედიი?...
- კარგიიი...

გახარებული შეჰყურებდა კაფის წინ მდგარ ავტომობილს სადაც  საყვარელი მამაკაცი ეგულებოდა, ამაყად გაიქცა მანქანისკენ  და ჩაჯდა.

- აბა როგორაა ჩემი პრინცესა?
- ძალიან ბედნიერი ვარ
- მაგის მიზეზი გაქვს...
ეშმაკურად გაიღიმა, მიასკენ გადაიწია და ტუჩებში ნაზად აკოცა
- რომელი საათია?
- თითქმის ორი
- კიდევ უფრო კარგი ნიკოლასი გამოვიყვანოთ სკოლიდან.
-...
- ფიქრობ გაუხარდება?
- რათქმა უნდა... წავიდეთ.

მანქანა დაიძრა, მალევე სკოლაშიც მივიდნენ.

- როდის გამოვა?  ზარი ხომ უკვე დაირეკა...?
- გაბრიელ მოითმინე

მალევე გაისმა ბავშვის ყვირილი, როგორი გახარებული მორბის მშობლებისკენ.

- მაფიის ბოსმა მომაკითხა?!

სწაფად გაიქცა გაბრიელთან და ჩაეხუტა, გაბრიელმაც ჰაერში აიტაცა და გულში ჩაიკრა.

- ჰეი ჰეი ქუჩაში ასე არ იყვირო
- რატომ? მინდა რომ ყველამ გაიგოს
- არა არა მოდი საიდუმლოდ შევინახოთ
- კარგი...

- ნიკოლასს დედა სულ დაგავიწყდა ხომ?
- დედა ხომ იცი არ მიყავრს ასე რომ ამბობ
- კაი კაი მოდი მეც ჩამეხუტე

- აბა როგორ ხარ? რა ხდება სკოლაში?...

ნიკოლასს სახე შეეცვალა, დასევდიანდა.

- ჰმმ მასწავლებელი ბევრ დავალებას გვაძლევს ვუთხარი რომ მეოთხე  კლასელისთვის ზედმეტი იყო მაგრამ ასე მითხრა: ,,ბევრს ლაპარაკობ,,
ამიტომ...
-  რა?!

ახლა გაბრიელს შეეცვალა სახე

- ნიკოლას მოდი უკან მივბრუნდეთ და დაველაპარაკები შენს მასწავლებელს
- გაბრიელ... დაწყნარდი ეს სკოლაა არ გინდა
- მია როგორ დავწყნარდე რას ქვია ,,ბევრს ლაპარაკობ,, არცერთ მასწავლებელს აქვს ამის უფლება.
- ხომ იცი აქ არ გამოგადგება შენი მაფიოზური ხრიკები
- ვიცი ამის უფლებას არც შენ მომცემ
- კარგი ბიჭი ხარ წავედით ეხლა სახლში
- მაგრამ აუცილებლად დაველაპარაკებით
- კარგი გაბრიელ დაველაპარაკები
- დაველაპარაკებით....