მაფიის ბოსი გაბრიელ მახარაძე - ნაწილი 2

XIII

- ნიკოლასსს
- ...
- ნიკოლასს
- კაი კაი ვდგები
- აბაა ჩემი ბიჭის გაღვიძების დროაააა

გაბრიელი შევარდა ოთახში

- მამაა?!
მაშინვე წამოხტა ნიკოლასი
- მოდი მოდი
ჩუმად ელაპარაკება
- ხომ იცი დღეს უნდა იყოჩაღო
- ჰი ჰი ჰი* იცინის*
- მიდი დროზე ჩაიცვი და წავიდეთ სკოლაში
- კაი

მალევე მივიდნენ სკოლაში გაბრიელმა ნიკოლასი სკოლის შესასვლელამდე მიაცილა და უთხრა:
- იცი რაც უნდა გააკეთო თუ რამე მოხდება, არაფრის შეგეშინდეს მე შენს გვერდით ვარ.
მიდი ეხლა გაიქეცი
- ბიჭმაც თავდაჯერებულად დაუქნია თავი და კლასისკენ გაიქცა.

მალევე დაბრუნდა სახლში, ცოტას ნერვიულობდა შვილზე თუმცა სჯეროდა რომ ნიკოლასი არ დაიბნეოდა ბოლოს და ბოლოს გაბრიელ მახარაძის შვილი იყო.

- აბა რა ქენით?
- სკოლაშია
- ის კი კარგი ამბავია რომ როგორც იქნა მამად აღგიქვა მაგრამ უცნაურები ხართ
- რას გულისხმობ?
- თითქოს რაღაცას არ მეუბნებით
- კარგი რა
- გაბრიელ იმედია მართლა არაფერს მიმალავთ და ყველაფერი რიგზეა
- რა თქმა უნდა ჩემო პატარავ
- * იღიმის*
- რა ხდება? რატომ იცინი?
- ვერასდროს წარმოვიდგენდი რომ ისევ ერთად ვიქნებოდით, გავერთიანდებოდით და როგორც ოჯახი ისე ვიცხოვრებდით
- მე კი ყოველთვის ვიცოდი რომ სამუდამოდ ჩემი იყავი თუმცა არ ველოდი ასეთ სურპრიზს.
- * იღიმის* ფეხის წვერებზე იწევა ნელა უახლოვდება სახესთან ახლოს სწევს თავის სახეს და ნაზად კოცნის
- გაბრიელიც საპასუხოდ ჰყვება კოცნაში...
მოულოდნელად ხელში იტაცებს მიას და სამზარეულოდკენ მიდის...
მიას სამზარეულოს მაგიდაზე სვამს თვითონ კი მის ფეხებს შორის ექცევა და ნელა ეფერება თმაზე ამავდროულად კოცნის...
კოცნას წყვეტს...
- როდის გაიგე რომ ორსულად იყავი?
- შენი ციხეში წასვლის შემდეგ, ხუთ თვეში...
- რა ხნის იყავი...
- ხუთი კვირის
- და არ მოიშორე
- ეს როგორ უნდა გამეკეთებინა ის ხომ ჩვენი შვილი იყო მე კი შენ მიყვარდი
- კოცნის...
- მიყვარხარ...
- კოცნის...