coldfire || hyunmin

Bölüm 12

Oy ve yorumcuklarınızı bekliyorum.

.
.
.

Sonunda açılan kapıyla Hyunjin ve Minho direkt içeri girmişti.

"Seungmin nerede?"

"Uyuyor Hyunjin."

"Şu odada mı?"

"Seni ilgilendirmez Hyunjin." Jisung'un konuşmasıyla Hyunjin sinirlendiğini hissediyordu.

"Ilgilendirir."

"Belli. Yataktan çıkıp gelen birine göre fazla ilgilisin."

"İkiniz de susun. Seungmin'in dinlenmeye ihtiyacı var. Tartışmanıza değil." Deyip sevgilisiyle odasına geçmişti Changbin.

"Jisung, sevgilim."

"İkiniz de ortalıkta yoktunuz. Seni de iş üstünde rahatsız ettik herhalde Minho."

Şaşıran Minho yerine Hyunjin konuştu.

"Saçmalamayı kes Jisung. Minho beni arıyordu. Zaman kaybetmeden geldik zaten."

"Senin bu söylediğine inanacağımı mı sanıyorsun? Ayrıldı diye güya çok üzülüyordun! İki gün sürdü üzülmen. Gözlerinin önünde kızı odaya götürdün. Ve Seungmin'i haklı çıkardın. Sevmiyormuşsun demek."

Hyunjin ayağa kalkıp kime ait olduğunu bilmediği sigarayla çakmağı alırken konuştu.

"Minho sustur şunu. Tartışmak istemiyorum." Deyip balkona geçti Hyunjin.

"Anca sigara iç zaten, salak."

"Sevgilim?"

"Sana çok sinirliyim Minho. Lütfen iletişime geçmeyelim."

"Tamam ama biraz önce kurduğun cümle... Öyle bir şey yaşanmadı."

"Uykum geliyor. Sarıl Minho."

.
.
.

Hyunjin içeri girip Seungmin'in kaldığı odaya ilerledi. Uyanmaması için sessizce hareket etmeye çalışıyordu.

Yatağın önünde durduğunda bir eli istemsizce havaya kalkmıştı ama Seungmin'in yan dönmesiyle hızla elini geri çekmişti ve odadan çıkmıştı.

Mutfağa geçip sandalyeye oturdu ve nasıl bu hâle geldiklerini düşündü. Uykusunda bile dokunamıyordu.

.
.
.

Sabahın ilk ışıklarıyla Seungmin uyanmış ve mutfağa ilerlemişti. Mutfakta gördüğü bedenle duraksadı. Birkaç saniye sonra yanına yaklaştı. Hyunjin masaya başını yaslamış, kollarını da başının altına almış uyuyordu.

Seungmin sessizce suyunu içip mutfaktan ayrılmıştı. Tabi Hyunjin'i uyandırdığını bilmeden.

Salona geçtiğinde uyanık olan ama birbirini öpüp koklayan çifti görünce konuştu.

"Kusucam şimdi napıyosunuz acaba?"

"İyileşmiş bu belli belli." Dedi Minho arkasından.

Jisung ise doğrulurken konuştu.

"Yine de ben bi bakayım. SEUNGMİN, KÖPÜŞÜMMM. NASILSIN İYİLEŞTİN Mİ?"

"Bağırma Ji, diğerlerini uyandıracaksın. Ayrıca iyiyim."

"Uyansınlar saat 10."

"Ama herkes yorgun. Benimle uğraştınız tüm gece. Kendimi mahcup hissediyorum."

"Saçmalamaya başlama. Duş alıp kendine gelmek ister misin?"

"Evet iyi olur."

"Tamam o zaman. Sen duşa gir. Ben sana ayarlarım kıyafet."

"Teşekkür ederim."

"Teşekkür etmene gerek yok."

"Var işte anlamıyorsun."

"Seungmin duşa hadi." Deyip Seungmin'i odadan dışarı çıkarmıştı.

Perdeyi açarken Seungmin'in telefonuna art arda gelen bildirim sesleriyle durmuştu.

Seungmin yabancı değildi ve gelen mesajlar önemli olabilirdi. Kilidi açmadan okumaya başladı.

Hyun'un babası
Oğlum bu gece eve gelmedi
Umarım senin yüzünden değildir
Seninle anlaştığımı sanıyordum
Onun peşini bırakacaktın o da senin aksine tek bir sorun olmayan hayatına geri dönecekti

Okuduğu mesajlarla şoka giren Jisung telefonu hızla yerine bırakmış ve odadan çıkmıştı. Ne yapacağını bilmiyordu. Hyunjin daha fazla hata yapmadan ona söylemeli miydi?

.
.
.

Helloo.

Bye.

Hyunmin'le kalın♡.