Çok uzun sonra okunmalarım azaldı ve voteler düştü ve tabiki ben okul falan bölüm atamıyorum. Dedim ki artık final yapma zamanı gelmişş. Diğer kitap belki biraz daha uzun olur bilmiyorum ama artık bu son. Vedaları pek sevmem çünkü bana hep sonmuş gibi gelir. Aslında son diye bir şey yoktur. Başka kitaplarda, başka serilerde, konularda görüşmek üzere...
Deniz..6 ay sonra..
Peter yatağından heyecanla kalktı, bu gün yaz tatilinin ilk günüydü ve önünde tam tamına 3 ay vardı ve bu yazla alakalı bir sürü planı vardı. Be kadar süper kahramanların tatili olmasa da şehirde de yapacak bir sürü şey vardı. Saat 8 olmasına rağmen hemen ayağa dikilmiş kapısını sessizce açıp duşta kendini sıcak sulara bırakmıştı. Normalde okul olduğu için sabah küvette duş yapamaz ancak erken kalkarsa kısa bir duşun ardından okula giderdi.
Bu yaz ilk defa avengerlarla geçirecek, küvette de uzun uzun kalabilecekti. Küvette uzun uzun rahatladıktan sonra Tony'nin kapıyı çalmasıyla duştan çıkmış kıyafetlerini giyip kahvaltı sofrasına oturmuştu. Ailesine baktı, herkes mutlu ve huzurluydu, o da yüzüne huzurlu bir gülümseme yerleştirdikten sonra kahvaltısına başladı. Kahvaltıda çok konuşmadı ve kahvaltıdan sonra babasına sarılıp Mj'in yanına geçti. Kapıyı çaldıktan sonra açılan kapıyla ona gülümsedi ve hızlıca içeri geçti. Mj'e yaklaştıktan sonra dudaklarını öpüp sarıldı ve saçlarını okşadı"Sen benim huzurumsun Mj" dedi gülümseyerek. Birinin huzuru olmak bence dünyadaki en güzel şeydi onun için. Yıllar önce ailesi halasıyken şu an halası yoktu ama işte onlar vardı.
Mj onu odasına doğru çekiştirirken artık birbirlerine alışmışlardı ve birbirlerine dokunmak onları rahatsız etmiyordu.
Peter çok sosyal bir çocuk değildi ve maddi durumu olmadığından dolayı kendi kendine her şeyle vakit geçirebiliyordu. Çocukken ona verilmiş pet şişe alamadığı toptu. Şu an olduğu konum onu değiştirmezdi. Babasına yani tony ye zorluk çıkartmamak için her şeyi yapardı. Herkes onu severdi şu an, ama değişmeyen bir şey vardı. Kendisi..
Mj'in yanından çıktıktan sonra bindiği otobüsle mezarlığa geçti ve halası May'in yanına geldi
"Selam May, biliyorum uzun zaman oldu ama sende biliyorsun ki büyük güç büyük sorumluluk getirir. Sen beni ben küçücükken yanıma aldın ve bana hayattaki en önemli şeyin maddiden çok manevi olduğunu öğrettin. Teşekkür ederim May, sana hayatımda ne kadar teşekkür etsem az çünkü sen hayatımda benim şu an olduğum durumdaki Her şeyi kazanmamı sağlayan kişisin kolay bir hayatım olmadı ve sen bu hayata rağmen beni en iyi şartlarda yetiştirdin annem yoktu babam yoktu sen bana hem anne hem baba oldun. Seninle bu hayatta yapmak istediğim o kadar çok şey vardı ki bu şeylerin hiçbirini gerçekleştirememiş olmak beni ne kadar üzse de birilerini kaybetmenin birilerinin yokluğunu çok küçük yaşta öğrendiğim için senin de ölümüne bir şekilde alıştım. Hayat bu kurduğun planların hiçbirini gerçekleştiremeyebilirsin ya da gerçekleştirirsin ama beklediğin gibi olmaz bazen de gerçekleştirmek istemediğin şeyleri gerçekleştirirsin. Her şey için teşekkür ederim May, sana ne kadar teşekkür etsem az."
Gözünden akan birkaç yaşlarla mezarlıktan çıkan Peter oradan geçen bir otobüse biner ve Avengers kulesine geçer çok bir şey konuşmak istemeyen Peter hızlıca merdivenlerden çıkıp odasına geçer ve kafasını yastığa koyar.
Tony Peter'ın yaptığı bu garip davranışları fark eder ve merdivenlerden çıkıp Peter'ın odasına gider. Kapıyı araladığında Peter'ın sessizce yatağında ağladığını fark etti ve sakin ama endişeli bir şekilde Peter'ın odasına girdi.
"Neyin var Peter?"
"İyiyim..ben sadece bu gün halamın yanına gittim ve.. onun ölümü beni hala çok yaralıyor.."
"Ah Pete.. Ölümü ne kadar normal bir şeymiş gibi görsek de yaşayınca unutuyoruz.."
"Biliyorum.. ben sadece.. onu özlüyorum Tony.."
"Biliyorum.. Hep özleyeceksin pete.. ama biz hep yanındayız"
"Teşekkür ederim Tony.." Peter gözündeki yaşları sildikten sonra yüzünü yıkayıp aşağı indi ve Avengerlarla yemek yemeye başladı. Yemeğini bitirince tabağı koydu ve avenger lara baktı"Teşekkür ederim.. Bana yaptığınız her şey için çok teşekkür ederim. Annem ve babam hydra tarafından öldürüldüğünde halamla yalnız kalmış kimsem yoktu. Halamın hep benimle kalacağını düşünürken onun ölmesiyle birlikte ben yerle bir oldum. Sonra siz geldiniz hayatıma. Başka ailem olmaz derken siz benim ailem oldunuz. Yeni bir ailem olmuştu, yeni ailem.. Teşekkür ederim hepinize iyi ki varsınız.."
Avengerlar Petera gururlu ve mutlu bir şekilde baktı. Hepsi birlikte sarıldılar ve o günden sonra hep birlikte kaldılar
Unutmayın bu bir veda değil, çünkü onların hikayesi hep devam ediyor....
"Sevgilerle kalın, hoşça kalın.. yazar Deniz"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Aile'm.. |İrondad|
ActionAvengers'ın Peter Parker'a aile olma hikayesi.. "Hey..biz senin ailen değil miyiz Parker?" diye sordu Nat hafif dolmuş gözleriyle "Öylesiniz..." dedi Peter ağlamaktan kızarmış gözleriyle Peter'ın yeni bir ailesi vardı artık. Evet annesini,babasını...