Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gülüşün kadar güzel olabilir mi aşkımız?"
14.02.2021 Sevgililer Günü / Ortaokul
Yazardan
"Vay canına Sunoo kurabiye yapmakta gerçekten iyisin, daha önce yaptın mı?" Yanında duran kız fırına attığı kurabiyelere merakla bakan Sunoo'ya doğru sordu. Kocaman gülümsemesi yüzünden inmezken cevapladı Sunoo "Hayır daha önce yapmamıştım. Umarım tatları güzeldir"
"Bu kurabiyeleri kim için yapıyorsun?" Her sene kızların sevdiği kişilere açılabilmeleri için kurabiye yaptıkları bir zamanda bir erkeğinde yapması garip geliyordu. Ayağa kalktı Sunoo "Ben de sevdiğim kişiye açılacağım" yüzünde emin bir gülümseme oluştuğunda oradaki kızlar 'oooo' diyerek onu utandırıyorlardı.
Pişen kurabiyelerini alıp kendi hazırladığı kalpli kutuya koyarken kalbi heyecandan neredeyse vücudunu terk edecekti. Hızla kurabiye kutusunu alıp okulun çatısına çıktı, Heeseung genelde bu saatlerde burada yanlız bir şekilde oturup müzik dinlerdi. Merdivenleri çıkmayı bitirdiğinde önünde sadece bir kapı kalmıştı, derin bir nefes aldı ve heyacanını bastırmaya çalıştı. Kapıyı açtığında istediği kişiyi görmüştü, Heeseung tam karşısındaydı.
Kocaman gülümsemesi ile Heeseung'ın yanına gitti. Yanına gelen kişiyle birlikte Heeseung da kafasını ona doğru çevirmişti. Sunoo'yu görmeyi pek ummuyordu ama karşısında o vardı. Sunoo parıldayan gözlerle ona bakarken telefonuna gelen bildirim sesiyle ayağa kalktı ve Sunoo'yu es geçti. Sunoo buna şaşırdı ancak hemen peşinden gidip onu durdurdu.
"Heeseung biraz konuşalım mı?" Arkasında sakladığı kutuyu yavaşça önüne aldı ve yeniden konuşmaya başladı "Ben se-" "Hey bak şu anda seninle konuşamam" Sunoo'nun yüzündeki gülümseme solarken Heeseung onu kenara ittirip çıkışa yöneldi.
Şu anda çatıda sadece Sunoo, kurabiyeleri ve soğuk rüzgar vardı.
09.09.2023
"Söylesene Hee aşk kapını çaldığında kalbinin o kapıyı açmasına engel olabilir misin?"
Hala benden bir cevap bekleyen Sunoo'ya döndüm, dediklerini anlamak zordu ya da sadece beynim anlamak istemiyordu. Ela gözleri hafif dolmuş, neredeyse batmış olan güneşin son ışıkları Sunoo'nun yüzünden gitmek istemiyormuş gibi duruyordu.
"Önünde engel varsa kalp o kapıyı açamaz ama eğer engel yoksa.. emin değilim"
Kafasını son kez yavaşça karanlığa gömülen denize çevirdi ve ayağa kalktı.
"Bir engel yok, yoktu.. Belki de kör olman en büyük engeldir"
Elini bana doğru uzatırken dediği şeyler istemsizce suçlu hissetmemi sağlıyordu. Beni mi seviyordu? Yoksa sadece sevdiği kişiymişim gibi mi söylüyordu?
