Amour | Taekook

01/09/2023

___

Ve sonunda Taehyung'un aylarca beklediği tarihte durmuştu zaman.

01/09/2023 akşam saatleriydi.
Taehyung bütün gününü anılarında ve hatrında yaşayan sevgilisinin mektubunda bahsettiği yerlerde geçirmişti.

İlk olarak her şeyin bittiği yer olan Montana'ya gitmişti. Hiçbir şeyin son olmasını istemiyordu. Bu yüzden bittiği yerden başlamıştı. Daha sonrasında eski evine, eski evinin yakınındaki han nehri kenarında bulunan piknik alanına hatta küçük aşığının bir aralar kaldığı, eski evinin karşısındaki daireye. Her yeri tek tek gezip anılarının nasıl bir acıya dönüştüğüne şahitlik etmişti.

Gittiği her yerde küçük aşığının mektubunu eline alıp oradan bahsettiği anıları okuyup zihninde canlandırmıştı anılarını. Hatırlıyordu ancak her şey için geç kalmış olması onun da canını yakıyordu.

Belki de kimse onu bu kadar sevmeyecek, değer vermeyecekti. Taehyung onu çok çabuk kabullenmişti. Küçük aşığıydı. Yüzünü tam hatırlayamadığı, anılarını bir mektupla canlandırdığı, mezarına bile gidemediği küçük aşığıydı.

Sevgilim diyemiyordu onun için. Sevgilisi olamamıştı. Onun için hiçbir şey yapamamış, aşkını yaşarken bile fazlasıyla acı çektirmişti bilmeden olsa da. Ona sevgilim der ve sevgilisi olarak görürse ihanet etmiş olurdu. Taehyung'un küçük aşığıydı o.

Hiç yaşamadığı aşkı iki kağıt parçasındaki satırlarda öğrenmişti. Onun için bundan fazlası olamazdı.

Yaptırdığı küçük, mavi ve mor renklerin karışık olduğu, üzeri gökyüzü gibi nokta nokta yıldızlarla dolu pastasıyla birlikte son durağına, her şeyin başladığı o parka gelmişti.

Çok kalabalık değildi çünkü saat geç olmuştu. Günün son demleriydi.

Hatırladığı kadar kendi oturduğu banka takılmıştı gözleri ve ardından onun tam karşısında duran banka kaymıştı. Hafifçe tebessüm etmiş ve her zaman oturduğu ve ismini kazıdığı o banka oturmuştu.

Parkta iki çocuk ve babaları vardı sadece. Biri diğerinden daha küçüktü, küçük olan salıncakta babasıyla eğlenirken diğeri de kendi babasının gözetiminde tekrar tekrar kaydıraklardan kayıyor, halatlara tırmanıyordu dikkatlice.

Taehyung kısaca kol saatini kontrol ettiği sırada karşısında gördüğü hafif bir gölge ile bakışları saatinden karşısındaki banka dönmüştü. Küçük bir çocuk o banka oturmuş, ellerini iki yanında banka koymuş ve ayaklarını sallaya sallaya Taehyung'a bakmaya başlamıştı.

Taehyung'un bakışları elindeki pastaya kayıp geri çocuğa dönerken fark etmişti. Çocuğun bir an olsun bakışları Taehyung'un yüzünden kaymazken onun küçük aşığına benzediğini fark etmişti. Hafızasında silik bir şekilde yer eden yüz o çocuğu gördükten sonra netleşmişti.

İstese görebilirdi, çocukluğunu resmetmişti. Belki de yaptığı tek doğru şeydi ancak Taehyung bunu da yapamıyordu. Onu görürse bulmak isteyecekti, mezarını ziyaret etmek isteyecekti. Korkuyordu, istemiyordu.

Küçük çocuğun bakışları babalarıyla oyun oynayan çocuklara kaymıştı bir anda. Bir süre onları izlerken Taehyung'un bakışları tekrar saatine kaymıştı. Günün bitmesine on dakika kalmıştı. Yüzündeki belli belirsiz tebessümle ayaklanmış ve küçük çocuğun dikkatini kendi üzerine çekmişti.

Sakin adımlarla çocuğun yanına ilerlemiş ve tam karşısında durup eğilerek oturmak için izin istemişti. Çocuğun küçük eliyle yan tarafını işaret etmesi üzerine yanına oturmuş ve pastanın kutusunu açmıştı. Çocuk hala durmuş parkta babalarıyla oyun oynayan çocuklara bakıyordu.