ONEIRIC || han jisung . ✔

- Κεφάλαιο Τρίτο -

/_/_/_/

Βρισκοταν κουλουριασμενος στο πατωμα και εκλαιγε. Τον εβλεπα μπροστα μου. Ψιθυρισα στον εαυτο μου το ονομα του. Τον πλησιασα γρηγορα. Εκεινος ανασηκωσε το κεφαλι και με κοιταξε με ματια κατακοκκινα και πρησμενα. Σηκωθηκε ορθιος και κοιταξε κατω σκουπιζοντας το προσωπο του με το μανικι του.

Σταθηκα διπλα του. Διστακτικα απλωσα το χερι μου, φοβουμενη οτι παλι δεν θα καταφερω να τον αγγιξω. Παιρνοντας μια βαθια ανασα, συντομα το χερι μου αγγιξε την σαρκα του και αρχισα να του χαϊδευω τον ωμο απαλα.

Δεν ηξερα γιατι εκλαιγε, αλλα ενιωθα οτι πρεπει να τον παρηγορησω. Σταθηκα μπροστα του και χωρις δευτερη σκεψη ανοιξα τα χερια μου διαπλατα. Εκεινος εμεινε εκπληκτος, αλλα συντομα με αγκαλιασε, φωλιαζνταε το κεφαλι του στον ωμο μου και τυλιγοντας τα χερια του γυρω απο την μεση μου.

"Ολα θα πανε καλα..." ψιθυρισα καθως του ανακατεψα τα μαλλια στοργικα.

Ηταν το μονο πραγμα που του ειχα πει εδω και πρακτικα εναν μηνα. Δεν θυμαμαι να ειχα ξεστομισει κατι αλλο περα απο το ονομα του ποτέ. Ε δεν ηξερα και τι αλλο να πω, διαλεξα την default φραση. Απο το τιποτα καλο ειναι και αυτο. Τον ενιωσα να με σφιγγει στην αγκαλια του καθως τα δακρυα ετρεχαν ποταμι.

Κοιταξα γυρω μου. Η ιδια ανοιξιατικη ατμοσφαιρα, η ιδια μυρωδια, το ιδιο δεντρο. Ομως τωρα παρατηρησα και κατι καινουριο. Ενας γκρεμος μπροστα απο το δεντρο. Προς τα εκει κοιταζε συνεχως. Ισως σκεφτοταν να πεσει; Δεν μπορουσα να ειμαι σιγουρη για τιποτα, αλλα τωρα που βλεπω οτι κατι τον προβληματιζει θελω να μεινω ωρα σε αυτο το ονειρο

Για να ειμαι ειλικρινης δεν ξερω ποσα λεπτα καθισαμε ετσι. Το μονο που ξερω ειναι οτι καποια στιγμη εκλεισα τα ματια μου και οταν τα ανοιξα ξανα βρισκομουν στο βαρετο μου δωματιο.

"Τι μπορει να τον προβληματιζει;"

Θελω να ειμαι καλος ανθρωπος και να βοηθησω τον τυπο απο το ονειρο. Ποιος ξερει, ισως ειναι καποια βασανισμενη ψυχη που εχει εμφανιστει σε χιλιαδες ατομα αποζητωντας βοηθεια αλλα κανεις δεν του την δινει.

/_/_/_/

Τελεια. Ειμαι τοσο τραγικος και μονος που το μονο ατομο που βρεθηκε να με παρηγορησει ειναι μια μυστηριωδης κοπελα στην φαντασια μου.

Οταν λεω οτι η ζωη ειναι αδικη εννοω οτι η ζωη ειναι αδικη.

Εχω τρεις μηνες να τελειωσω το προτζεκτ και ειμαι σιγουρος οτι θα σπαταλησω τις 89 μερες απο τις 90 προσπαθωντας να σκεφτω τι σκατα θεμα θα εχει αυτο το ρημαδι το τραγουδι.

Φυσικα και θα παει καλα αυτο, γιατι εχετε αμφιβολιες;