YARA İZİ

1.Yalnızlık

Merhaba sevgili okurlarım, bu benim ilk kitap deneyimim umarım beğenirsiniz.
İyi okumalar:)

1.Yalnızlık

Şarkı: kendimden hallice, kötüsünü kendime yaptım

Insan ruhu yalnızmıdır?

Hayatımızda bazı anlar vardır, öyle anılardır ki insan o anılardan kurtulmak ister, evet kurtulmak. Çünkü o anılar insanın beynini yakacak kadar insanın beynini körükler. Bazen başımıza öyle birşey gelirki insan kendini soyutlaştırıp kendini yalnızlığa iter, siz peki, hiç çaresiz kaldınız mı? Evet ben kaldım hayatım boyunca hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım.

Insan yalnızlığı severmi, ben hiç sevmiyorum ama öyle ki yalnızlık 1 yıl boyunca hayatıma benim ile beraber devam ediyor ve sanki bu duygu benim yanımdan hiç ayrılmayacak gibi... derin düşüncelerimin arasında kaybolurken omzumda bir el hissettim ve korkarak yerimden sıçrarken "hanımefendi korkmayın ben sipariş almak için geldim size seslendim ama beni duymadınız, eğer korkuttuysam kusura bakmayın" nerede olduğuma baktığımda bir Cafe ye gelmiştim ah, evet doğru okuldan sonra yağmur sanki benim için öyle bir yağıyordu ki ıslanmamak için buraya gelmiştim.

Başımla garsona olumsuz anlamında sallayıp "sorun yok" dedim. Karşımdaki garson 24-25 yaşlarında 1.85 boylarında beyaz tenli siyah saç rengi ve koyu kahverengi gözleriyle beni izlerken bana öyle bir bakıyordu ki kaşlarımı çatıp rahatsız bir şekilde baktığımda bakışlarını düzeltip "ne alırdınız?" Dedi bende "su" diye söyledim hemen yanımdan uzaklaşmaya başladı tuhaf ilk defa onu bu Cafe ye gelirken görüyordum yeni başlamış olmalı diye düşünürken istediğim suyu önüme bıraktı ve bir kaç yudum içtikten sonra gözlerim sanki birini arıyormuş gibi pencereden dışarıya bakmayı sürdürdüm.

Yağmur hala yağıyordu, evim okuluma 1 saat uzaklıkta ve ben otobüse binmek yerine yürümeyi tercih ediyordum. Ne tuhaf öyle değil mi insanlar yağmurdan kaçar ben ise yağmura aşık ama bu gün öyle bir yağıyordu ki yoluma yarım saat uzak olan bu Cafe de oturmaya başladım öyle ki birden telefonum çalmaya başladı, çantamdan telefonumu çıkardım kimin beni aradığını tahmin ederken tahmin ettiğim gibi arkadaşım arıyordu ve 5 defa beni aramıştı çok merak etmiş olmalı "alo! Gece nerdesin sen, kaç defa seni aradım.." diye nefes almayarak konuşmaya başladığında telefonu kulağımdan uzaklaklastırdım fakat öyle bir konuşuyordu ki yine de sesini duyuyordum.

Ben Gece Karay 19 yaşındayım, 12 Kasım 2004 yılında Eskişehir de doğdum ve Eskişehir'de Miray ile yaşıyorum. Beni bu dünyada tek düşünen insan oydu bu bir yıl boyunca bana hep destek olup hemde ailem olmuştu annem ve babam bir buçuk yıldır beni burada bırakıp yurt dışına gitmişlerdi, öyle ilgisiz ebeveynlerdi ki beni burada bırakmışlardı ve her ay düzenli bir şekilde belli bir miktar para yolluyorlardı.

"Miray, güzelim iyiyim ben merak etme sadece duymamışım arad..." derken sözümü kesti birden" nerdesin sen" diye sordu sert bir ses tonu ile benim için o kadar korkardı ki beni benden daha çok düşünür öyle ki beni bu zor zamanlarımda yalnız bırakmamış ve benimle beraber yaşamak için üniversite için okumak istediği şehirden bile vazgeçip Eskişehir de üniversite okuma kararı almıştı.

"sürekli geldiğim Cafe deyim" dedim " tamam evden şimdi çıkıp seni almaya geleceğim"yalnızlığı hiç sevmem ama bana dünyadakiler o kadar yalnız hissettiriyor ki tek hissettirmeyen Miray dı.
"Mirayım cnm benim senin gelmene gerek yok ben gelirim, hem hava soğuk sen çabuk üşütürsün"
" ama gece sen " biraz durdu ne diyeceğini tahmin ediyordum ve dile getirmeyi sevmiyordu
" Mirayım hep gelip gittiğim yollar ne olabilir "
" ama"
"Aması felan yok güzelim bak Cafe den de çıktım geliyorum tamammı"
İtiraz etmesini istemediğim için telefonu kapattım ve kulaklığımı takıp kendimden hallice nin kötüsünü kendime yaptım şarkısını dinlemeye başlayıp yağmurun altında evime doğru yürümeye başladım.

"Bazen içimde kalır hisler
Söylesem de tercüme ister
Aynı dili konuşuruz ama
Anlamaz yine kimseler"
Bu satırlar sanki beni anlatıyordu, beni geçmişime o çaresiz hissettiğim güne götürüyordu.

"Kandım iyi niyetimden
Oyuna daldım
Kabahati benim boynuma tanrım
Yine kötüsünü kendime yaptım"
Kendime öyle bir kötülük yapmıştım ki bunu hiçbir zaman unutmayacağım daha doğrusu unutamayacağım.

"Azar azar azalıp gittim
Verdim her şeyi ama buda yetmedi
Derdim kederi hepsini boşver
Gel hadi bu gece bizimle bitsin"
Şarkı benim ruhumu anlatıyordu ve ben bu zaman diliminde sadece müzik ve Miray beni anlıyormuş gibi geldi.

"İstedim
Ama hep gizledim
Bu bıçağı sırtıma sen mi işledin
Hislerim
Yanına gitmemiş
Yolunu onların
Sen mi gizledin"

İstedim böyle olmamasını ama nasıl dile getireceğimi bilmiyordum veya beni dışlayacaklarından korkuyordum çünkü insanlar kendini düşünen varlıktır diye düşünüyorum, insanların beni dıslamalarından ise yalnız kalmayı daha iyi olur diye düşünüyordum... düşüncelerimin arasından ve şarkının benim ruhumu işleyişi ile gözlerim doldu tamam o günü aklına getirme Gece lütfen yapma kendine bunu hak ettiğini yaşadı o şerefsiz insan sen ona hak ettiğini verdin,
Gözlerim dolmuştu ve bulanık görüyordum heryeri kendimi teselli etmeye çalışırken belimden bir el beni tutu ve ben
Öyle bir tiz sesle çığlık attım ki kendim bile kulaklarımı kapatma ihtiyacı duymuştum.
.
.
.
.
insan bazen umutsuzluğa düşer ve kendini yalnız hisseder. Öyle ki kitaplar bizim dostumuzdur:)
Sevgili okurlarım, umarım beğenmişsinizdir.
lütfen beğenip ve yorum yapmayı ihmal etmeyin,
teşekkür ederim😊