Blue Orangeade || taebin

Second Sip

Taehyun karanlıktan korkar fakat ben korkmam. O yanımdayken korkamam. O beni aydınlatırken karanlık denen şey benim için bir renkten ibaret kalır ve sevdiğim çocuğu karanlıktan korumak için cesaretlenirim.

Şu an aynı evin içinde giden elektrikler yüzünden korkuyla koluma sığınmıştı Taehyun. Diğerleri bir mum yakmayı başarabildiğinde ise gözleri gelen ışıkla açılmış ve rahat bir nefes vermişti. Ben ise mum ışığının yansımasıyla parlayan gözlerinde takılı kalmıştım. Bunu fark ettiğinde de gülümsemişti bana.

Biz öyle bakışadururken arkadaşlarımızın gürültüsü bozmuştu bu güzel anı. Her zamanki gibi Yeonjun, Beomgyu'yu bizden dahi kıskandığından dolayı şu anda Beomgyu'nun Kai'ye şirinlik yapmasına kızıyordu. Oldukça toxic bir ilişkideydiler ve Beomgyu bundan gerçekten usanmıştı.

Ama o da benim gibi grubumuzun dağılmasından korktuğundan Yeonjun'dan ayrılamıyordu. Eğer ayrılırsa aralarında garip durumlar olacaktı ve bir süre sonra ikisi de gruptan uzaklaşacaktı. Öngörülemeyecek bir şey değildi.

Kai artık dayanamayıp ayaklandı ve Yeonjun'un yakalarından tuttu. Bizden bile kıskanmak konusunda fazla ileri gittiğini ve Beomgyu'yu baskılarken onu ne kadar yıprattığını daha sert bir dille ve sesini yükselterek anlatıyordu. Bunu şimdiye kadar kimse hatta Beomgyu bile yapmadığından Yeonjun sus pus olmuş büyük bir şaşkınlıkla Kai'yi dinliyordu.

Anlatacak bir şeyi kalmayana kadar her şeyi söyleyip yakalarından iterek Yeonjun'u bırakan Kai, Beomgyu'nun elinden tutarak ve bize iyi akşamlar dileyerek evden ayrılmışlardı. Yeonjun ise ne olduğunu idrak etmeye çalışıyor ve ellerini saçlarından yolarcasına geçiyordu.

O, koltuğa oturduğunda ise ona destek olmak adına yanına oturmuş ve öfkesinden arınabilmesi için ona birkaç kelime sarf ediyordum. Taehyun ise kelimelerle kendini anlatabilen biri olmadığından bir elini Yeonjun'un omzuna koyarak pat patlamıştı sadece. Sakinleştirme şeklimiz ve kendimizi ifade edişimiz bile zıttı bizim.