Benim cesaretim yoktu hiçbir zaman ama Taehyun'un vardı her zaman. Bana ilk adımı atanda o olmuştu asla beklemediğim bir şekilde.
Bir gün beni yanına acil olarak çağırmış ve portakalların henüz çiçek olduğu bir mevsimde o ağaçlardan birinin yanında yapmıştı bana itirafını. Emindi de onu sevdiğimden benim asla emin olamadığım kadar ondan.
Ben cevap bile veremeden biliyordu o benim gözlerimden cevabı. Bu yüzdendi ya bir cesaretle beni çekip dudaklarımdan öpüşü. Benim karşılık vermemde biraz zaman almıştı tabi.
Şimdi el ele tutuşup birbirimize kavuşmuş bir vaziyetteyken yürüyorduk portakal çiçekleriyle dolu bahçede. Adımlarımızda bile zıtlık vardı o an ama bu bile güzeldi.
Artık zıt olmadığımız bir konu vardı o da duygularımızdı. Her ne kadar başka zıtlıklarımız olsa da ikimizde zıtlıklarımızla özeldik. Mavi portakallı gazoz gibiydik, zıt ama tatlı aynı zamanda aşık.
.........
Taebin isteği gelmişti ve bu şekilde içimden gelerek bir minific yazdım!!!
Umarım seversiniz canolarr <33
Bu ficte de son kez baybayyyınnn 🍀🍀🍀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
