නිවාඩුවකින් පස්සෙ අලුත් අධ්යන වර්ෂයක ආරම්භ වුණ නිසාම කවුරුත් හරිම උද්යෝගයෙන් තමයි හිටියෙ.
" Good morning අයියේ. ඔයා අද වේලාසනින් university එකට ඇවිත්. "
ඒ තමයි මගේ හිනාවට හේතුවෙන කෙනා. කවී.. මට වඩා අවුරුද්දක් බාල වුණත් එයා මට හොඳ යාළුවෙක් වුණා.
" Good morning මල්ලි . වෙනදට වඩා අද ටිකක් වෙලාසන ආවා. "
" අයියට අද ලෙක්චර් එකක් තියනවද? "
" ඔව් මල්ලි . උදෙන්ම ලෙචර් එකක් තියනවා... ඒක නෙමෙයි නිවාඩු කාලෙ ගෙදර ගිහින් එනකොට අපිව මතක් වුණේ නැද්ද? "
" නෑනේ.. "
එහෙම කියපු කවී මගේ දිහා බලාගෙන හිනා වුණා.. මම බොරුවට රවලා අහක බලාගත්තා..
" හරි හරි ගෙනාවා ගෙනාවා.. කවුරු අමතක වුණත් ඔයා අමතක වෙනවද අයියේ. "
" ඒක මිසක්... "
"මගෙ කාර් එකේ ඇත්තෙ. මෙතනට ගෙනාවොත් කන්න වෙන්නෙ නෑනේ.. ඒකයි ගෙනාවෙ නැත්තෙ. මතක ඇතුව යන්න ඉස්සෙල්ලා ඉල්ල ගන්න. "
" මොනවා අමතක වුණත් ඒ වගේ දේවල් අමතක වෙන්නෙ නෑ මලයෝ... "
මම එහෙම කියලා හිනා වෙනකොට කවිත් ඒහා සමානව හිනා වුණා..
YOU ARE READING
අමාවකට පෑයූ සඳ 🌚🌝 (Y̑̈ȋ̈Z̑̈h̑̈ȃ̈n̑̈ C̑̈ȏ̈m̑̈p̑̈l̑̈ȇ̈t̑̈ȇ̈)
Roman d'amourඔයාලා හිතන්නෙ සල්ලි තියනවනම් සේරම හරි කියලද? මමනම් එහෙම හිතන්නෙ නෑ.. මොකද මට කොච්චර සල්ලි තිබුණත් මගේ හිතට සැනසීම කියන දේ නැති තරම්. - සහස් 🥺❤️