Break His Wall (Ramos Series #1)

IV - Be There

Through out those times, Dwight never started a converstion first nor intiated one. Today is the first time.

"Kinilig ka naman? Malay mo send to many?" Ang kontrabidang si Marionette.

"At least, nag-good morning parin." Giit naman ng sulsol na si Arthemis.

Nagkagulo ang umagahan namin nang ibalita ko sa kanila ang nangyari. The two has different take on it. Arthemis feels happy for me but Marionette has been warning me as if I'm about to step on a slippery slope.

Natapos ang araw na wala akong natanggap muli na reply rito matapos ko siyang batiin pabalik ng good morning. I guess he's just busy with his training.

Nung gabing iyon, bigla nalang nag-aya si Marionette na mag-bar at uminom para daw makapag-destress kami kasi kakatapos lang hell week. Not gonna lie, I think I need it so bad.

"Is it okay if I'll invite Chelsea too?" Napalingon kami kay Arthemis saka muling nagkatinginan.

"Uh- no problem. I guess?" Sagot niya rito. So, they really got close again, huh? Come to think of it, the birthday invitation was so out of the blue. Kaya lang naman kami naimbitahan rin don ay dahil sinama lang kami ni Arthemis.

"I mean... Kung medyo naiilang kayo, I could cancel on her-"

"Okay lang, Arthemis." I smiled at her.

When we got there, it was nowhere crowded. Wala rin masyadong tao sa VIP area kundi kami-kami lang. A few minutes after just as we were seated, Chelsea then joined us. She's wearing a black satin dress kind'a similar to mine. But obviously, hers is much more expensive.

Nagkaroon kami ng konting kwentuhan at mabuti naman hindi awkward ang naging atmosphere nito. Don ko lang rin nalaman na sa States na pala nag-aral si Chelsea ng senior high school. Kaya pala halos wala na kaming balita tungkol sa kanya after junior high school.

On the other hand, Marionette and I, studied at UST during our senior year while Arthermis stayed in Ateneo. After that, we all moved to DLSU together for college as we took computer engineering. Not the most practical choice but we wanted it for the experience. After all, magkakaiba naman ang grounding ng bawat universities.

Sa kalagitnaan ng pag-uusap namin, biglang may nahagip si Arthemis sa isang table di kaluyaan mula sa amin. "Is that Kim and Noe Lana?"

Nagpaalam muna saglit si Chelsea saamin saka tumungo papunta sa kanila. "Hey!" Rinig kong bati niya rito. Close pala siya sa kanila?

Hindi ko maintindihan kung bakit bigla nalang akong kinabahan. Napansin siguro ni Arthemis ang pamumutla ko kaya naman sinalinan niya nalang ang basong hawak ko.

"Kung ano man yang iniisip mo ngayon, iinom mo nalang yan." Matawa niyang giit. Walang pag-aalinlangan ko itong nilagok.

"O, eto. Isa pa." Si Marionette naman ang sumunod.

I had two shots of tequila in less than a minute. Fuck. Medyo tipsy na yata ako.

Ngayon ko lang nakita si Kim nang ganito kalapit, there's no point of denying, she's pretty. She even seemed sweet and genuine.

Kung ganyan lang naman ang magiging karibal ko, paniguradong tiklop na ako. Napangisi naman ako dahil sa mga naiisip ko.

Nagpaalam rin ako saglit sa kanila para makapag-pahingin sa labas. May vending machine rito na nag-bebenta ng sigarilyo kaya naisipan kong bumili. Saka ko naman napag-tanto na wala pala akong lighter para pangsindi kaya naman tinago ko nalang iyon sa bag ko. Maybe next time, then.

Hindi ako mabisyo. Paminsan-minsan lang, kapag medyo stress ako.

I decided to check Dwight's instagram if has any update. Meron nga. Nakapag-post ng story pero hindi man lang nakapag-reply. I rolled my eyes on the thought that he just completely ignored me all day.

'Nice abs.' I commented. Hindi ko man lang pinag-isipan yon. God, Estelle.

'Hey.' He replied after a few while. Ako naman tong si marupok, agad humupa ang inis na naramdaman ko kani-kanina lang.

 
"How's your day? Busy?"

'Practice just finished. We might grab some drink.' Napangiti ako sa mensahe niya. Kung imbitahin ko kaya sila dito? Kaya lang, andito si Kim. Hindi ko alam ang situation nila sa ngayon pero sa tingin ko it's not a good idea.

'Ganon ba. Sige, enjoy.' Matipid kong reply.

Akmang babalik na sana ako sa loob nang makatanggap muli ng mesahe mula sa kanya. 'Can I call you?'

Bumilis ang tibok ng puso ko nang mabasa ito. What the fuck?

'Sure.' Hindi ko paman ito nase-send ay bigla nalang itong tumawag.

"Hi?" Mailang kong bungad.

"You busy?" His soft soothing voice is like a music to my ears.

"Hindi naman. Just chilling."

"So, are you gonna be free this Monday? Can you watch our game?"

Mahina akong napatili. The Dwight Ramos asking me to watch his game.

"Uh. Yeah. Sa tingin ko wala naman akong gagawin." I said trying to calm as possible. "Kakailanganin mo pa ba ako, e, marami namang mga babaeng magchi-cheer sayo." Pabiro kong dagdag.

Natawa ito sa kabilang linya.

"What am I gonna do with the hundred cheerleaders... when you're not any of them."

Napangit ako't hindi na umimik. Naghahabol na ako ng hininga sa tuwa.

"Just be there, aight?" Habol nito.

Nang matapos ang pag-uusap namin ay agad-agad akong bumalik sa loob. Pagtungo ko sa table namin ay wala na ang mga kaibigan ko roon.

Nakita ko silang nasa table kung saan naroon sina Kim kanina. Pero wala rito si Kim at Chelsea kundi ang babaeng kasama nalang ni Kim.

Dinadamayan ni Marionette ang babae na tila ba'y naiiyak na at nanginginig habang nakatayo naman si Arthemis sa di kalayuan.

"Anong nangyari? nasan sila Chelsea?" Sunod-sunod kong tanong rito pagkalapit.

Arthemis looked at me worriedly and went near me. She pulled me away farther enough just so the two couldn't to hear us.

"Nagwala si Kim kani-kanina lang. Good thing they know the owners of this club and they've been trying to settle it inside." Dinuro nito ang personnel and staff area.

"Ganon ba? Masyado siguro siya nalasing." Hindi ko alam ang sasabihin.

Arthemis looked at me in the eye. "Estelle. Kim  still loves Dwight. She said she'll try to pursue him again and that she regretted breaking up with him."

Natigil ako sa sinabi nito. "T-that's nice."

Hindi pa naman ako naa-attach kaya sa tingin ko, okay lang. I could be happy for them, I convinced myself.

But deep inside, I don't understand why it hurts. Gusto kong maiyak... At mag-wala na rin.