sabah gözlerimi uzun bir aradan sonra evimde açtım.güzel bir uyku çekmiştim,dün olanları düşündükçe sırıtasım geliyordu.dün Jungwon beni eve bıraktıktan sonra bakım evindeki babaannemi ziyaret ettim.onu zaten tehdit edildiğim kişi olduğu için tanıyorsunuz.kendisi çok yaşlı değil,fakat felç.benimde bakacak gücümyok.istemeyerekte olsa bakım evine verdim.ancak her gün ziyaret etmeyi ihmal etmiyorum.
yatağımdan kalkıp banyoya gittim.dişlerimi
güzelce fırçaladıktan sonra kahvaltı yapmadan
evden çıktım.aç olmadığım için çoğu gün
kahvaltı yapmazdım,ne kadar sağlıksız olsada.
bir süre sonra şirkete vardım.saat çok erken
değildi.içeri geçip masama oturdum ve işe
başladım.iş dediğimde internetten oyun bulup
oynadım.çünkü dediğim gibi,bilgisayarım izleniyor ve dinleniyordu.bu şartlar altında
çalışmamın imkanı yoktu.
ben oyun oynarken asansörden tanımadığım
bir adam indi.sonra yüksek sesle bağırdı.
"Park Jongseong kim!"
hızla ayağa kalkıp ona yaklaştım.
"buyrum benim." gülümseyip elindeki zarfı
uzattı.
"bu sizin için.iyi günler!" deyip asansöre binip
gitti.bende masama oturup zarfı açmaya başladım.içimden okuyordum ve tüm dikkatimi mektuba vermiştim.o sırada arkamdan mektubu okumaya çalışan Jungwon'u farketmemişim.
"ay çok titretiyosun okuyamıyorum!" ben bu
cümlesiyle havaya sıçrarken o da elimden kağıdı aldı.kaşlarını çatıp baştan sona tekrar
okuduğunda başını sallayıp kağıdı geri verdi.
"vay be,onca seneden sonra bulmuş ve yardım
etmeye karar vermiş ha!cennetten gelen bir
yardım olsa gerek." dedi.
"evet bende şaşırdım." dedim onu onaylayarak.
mektubu benden 3 yaş büyük kuzenim göndermişti.yıllar önce teyzem onuda alıp evden kaçmıştı ve bir dahada haber alınamamıştı.birkaç ay önce teyzemin trafik
kazasında ağır yaralı olmasıyla beni bulmaya
karar vermiş.teyzem son bir kez aileden birilerini görmek istemiş.üstelik benim durumumdan da haberdarmış.bana yardım etmek,babaannemide yanına almak istiyormuş.
zarfın altına numarasını bırakmıştı.hemen
telefonuma kaydettim.
"eee,izin vericek misin babaanneni yanına almasına.sonuçta onunla bir ilgisi yok,o anne
tarafından bir akraba" dedi Jungwon.
haklıydı,ama bakım evinde daha fazla tutamazdım.kuzenimin yanında çok daha iyi yaşardı.
"mecburum,kadının orda acı çekmesini istemiyorum.Jake'in yanında olması daha mantıklı" dedim sandalyemi ona döndürerek.
"Jake miymiş adı.tam olarak nereli?" masamın
üstüne oturarak konuştu.
"Avustralyalı.teyzemden yarı Koreli, eniştemdende Avusturalyalı işte."
"seninki gibi yani?" kafa salladım cevap vermek yerine.
"bugün yarım gün çalışacaksın haberin olsun."
"neden?"
"tüm şirketi erken bırakıcam işte.çok çalışıyolar.biraz dinlenmeleri gerekiyo."
gülümseyerek sandalyemi masama yaklaştırdım ve kollarımı beline sardım. sarılmamın üzerine gülüp saçlarımı okşamaya
başladı.
huzurlu birkaç dakikanın ardından
Jungwon'un telefonu çaldı,omzumu patpatladı
ve yerinden kalktı.bende ardından öylece baktıktan sonra oyunlarıma geri döndüm.
;;;
saat akşam 5.30 olduğunda şirketten ayrıldım.
Jungwon benden sonra çıkacağını söyleyip
benimle gelmemişti.uzun zamandır evime
gitmediğimden çok özlemiştim.biraz daha
uyuyup yorgunluğumu gidermem gerekiyodu.
apatmanın önüne geldiğimde kapıda kısa boylu,sarı saçlı,dolgun dudaklı bir çocuk oturmuş telefonuna bakıyordu.evet,bu Jake'ti.
yaklaşıp omzuna dokundum.kafasını kaldırıp
gülümsedi.
"Jay,selam!" dedi.gülümseyerek karşılık verdim.
"selam Jake.nasılsın?" sorumla beraber
ayağa kalktı.
"çok iyiyim,sen?" dedi cevap olarak.
"teşekkürler,bende iyiyim." 9-10 saniye boyunca gülümseyerek baktıktan sonra tekrar
konuşmaya başladı.
"Jay,biliyorsun annem trafik kazası geçirdi.
aileden birilerini görmek istediğini söyledi bana,oldukça pişmanmış.bende seninle
beraber dayımıda buldum.seni annemin yanına götürmek istedim.ne dersin?" merakla
bakarken kafa sallayarak cevap verdim.
"tabii ki gelirim,lafı mı olur."
"çok teşekkür ederim Jay,cidden.annem çok
üzülüyordu son yıllarda. anlamlandıramıyordum.meğersem pişmanmış
annesini babasını bıraktığına" dedi üzgünce.
elimi koluna koyup sıvazladım.
"anlıyorum.Jake,baban nerede?" biraz korkmuştum sormaya.çünkü ölmüş olabilirdi.
"ha o mu,yurtdışında.iş seyahatindeymiş." rahatça konuştuğunda bende tuttuğum nefesimi geri verdim.artık babaannemin konusunu açmalıydım.
"Jake,neden babaannemi yanına istiyorsun?"
gözlerini gözlerimle buluşturdu.
"sizin durumunuzu öğrendikten sonra annem
çok üzüldüğünü söyledi.hem evinize yardım etmek,hemde nineni yanlarına almak istedi.
bende sana soracağımı söyledim.kabul ediyor
musun?" kafamda seçeneklerimi gözden
geçirdim.tek çarem kabul etmekti.
"kabul ediyorum.madem teyzem istiyo', yanınıza almanızda bir sakınca görmüyorum.
ayrıca çok sevinir kendisi."
"ah,çok güzel.ben bakım evine uğrayayım.
direkt işlemleri hallederim.hadi kendine iyi bak Jay!" dedi ve gülümseyerek kapının önünden ayrıldı.
anahtarımı çıkararak eve girdim.hemen odama
geçip üstümü çıkardım.rahat şeyler giydikten
sonra yatağıma attım kendimi.çok uykum vardı.saat erkendi ve büyük ihtimalle sabahlayacaktım ancak umrumda değildi.
,,,
-615 kelime-
selamm,nasılsınızz?
umarım beğenmişsinizdir bölümü.çok içime
sinmedi ama yinede atayım dedim.
bu arada beni destekleyenlere çok teşekkür
ederimm.sadece oylar az ama bir şey olmazz.
her neyse kendinize iyi bakınn😼🩷
YOU ARE READING
not be informed of,,
Fanfiction"yemin ederim benim suçum değildi.bana zorla yaptırdılar!kovma beni lütfen" "sessiz ol Jay.seni affetmem için bir şeyler yapman gerekiyor,değil mi?"
