Alarmın sesiyle uyandım. İşe gitmem gerekiyor ama yerimden kalkıcak halim yok.zorla yerimden kalkıp işe gittim. Doktor olduğum için çok erken kalkmam lazımdı. Bugün hastane çok yoğun olduğu için yorulmuştum.ama uyuyamazdım. Favori idolümün bu gece konseri vardı.
Bu 3 kişilik bir gruptu. Sabo ace ve luffy diye 3 idol vardı. Benim aralarından en sevdiğim luffydi. Luffy aralarından en küçüğüydü. Sesi çok güzeldi. Küçük ve tatlıydı. Fiziğide çok güzeldi. Ama o bir erkekti. Ben bunu çok umursamıyorum. Erkek olması umrumda değil.
Gruba genelde dar giydirirlerdi.dar giydikleri için hareketleri kısıtlıydı. Bazen bundan rahatsız olduklarını belli ediyorlar. Dışarda kameramanlar onaları çektikleri zaman bol ve rahat giyiniyorlardı. Ace ve sabo kalıplıydı ama luffy bir kız gibi incecikti. Abilerinin kıyafetlerini giyiyordu. Luffy ye kıyafetler büyük geliyordu ama belliki luffy seviyordu böyle giyinmeyi. Odamın yarısı luffynin posterleriyle dolu.
Grubu izledikten sonra banyo yaptım ve uyudum. Ertesi gün alarmı duymamışım. Allahtan 3 tane kurmuştum. Hızlıca hazırlanıp işe gittim. Hastanede bugün çok kişi yoktu. 3 kişi odama girdi. Bunlar hastalarımdı. Ama neden 3 kişi. Aralarından 2 kişi şapka 1 kişi ise hem maske hem şapka takıyordu. Neyleri olduklarını sordum. Küçük kardeşleri hastaymış onun için gelmişler. Ama nedense konuşan kişinin sesi tanıdık gelmişti. Şapkaları ve maskeyi çıkartmalarını istedim. İlk başta tereddüt ettiler ama sonra çıkarttılar. Bunlar benim favori grubumdu. Bir anlık şaşırdım. Taki hasta kişi konuşana kadar. Bu luffydi.
Luffy:iyimisin?
Law:ahh kusura bakmayın iyiyim
Sabo bana bundan kimseye bahsetmememi söyledi. Bende tmm dedim. Hastalığın ne olduğunu sordum. Luffynin sesi kısılmış ve dizi ağrıyormuş. Luffy konuştuğunda sesinin kısık olduğunu anlamıştım. Luffynin sesi güzel olduğu için çoğunlukla şarkıyı o söylerdi. Bi yandan da dans ederdi. Normaldi. Bir idol için. Gereken ilaçları yazdım ve verdim. Tam gidiceklerken durmasını söyledim. Böyle bir fırsatı elden kaçıramazdım.
Law:lütfen durur musunuz?
Luffy:efendim doktor
Law:ben sizin büyük bir hayranınızım bir imza ve bir fotoğraf çekebilir miyiz?
Luffy:neden olmasın sonuçta beni iyileştireceksin
Bir imza ve fotoğraf çektirdik ten sonra gittiler. Bi anda ace geri döndü.
Ace:ahh kusura bakmayın acaba telefon numaranızı alabilir miyim? Kardeşime bişey olursa diye
Law:ahh tabiki neden olmasın
Ace:teşekkürler sonra görüşmek üzere
Law:görüşürüz geçmiş olsun
Ace kendi telefonunu evde unuttuğu için luffynin telefonunu getirmişti. Law çok mutlu olmuştu. Sevinçten havalara uçacaktı. Doktor olması birilerini kurtarmaktan başka bi işine yaramıştı. Sevinçle eve gitti ve uyudu.
Bu hikayeyi inşallah beğenirsiniz büyük bir hevesle yazdım bölüm 2 için zamana ihtiyacım var haftaya kadar yazarım okullar açıldığı için telefonuma el konulabilir belki okul açılınca bölüm atmaya çalışıcam byyy
