BAŞLANGIÇ

"Büyük Kavuşma"

Uyuşmuyordu bedenim. Doktorlar anestezi vurduğunu mümkün olmadığını test ettiklerinde hissetmediğimi söylüyordu ama ben kocaman bir acı hissediyordum. Ne onlar ne de ben anladım neyin acısı olduğunu. Canim yanarken ağlayan bir bebek sesi duydum.

İşte annesi nur topu gibi bir oğlan !
Söyle koyalım da kokunu alsın. Dediler ve yatağımın hemen yanına koydular. Alın dedim. Hemen alın istemiyorum canım yanıyor şimdi değil dedim. Bende beklemiyordum bu tepkiyi kendimden. Alistirmistim kendimi ama olmadı gerçekten bir yerim aciyordu anlayamiyordum. Neyse ki kısa süre sonra benim nabzım düşmeye başlayınca beni bayılıp dikişler öyle devam etmek zorunda kaldılar...

Gözlerimi açtığımda odaya gelmiştim. Sesleniyorlardi bana. Gözlerimi açıp annemi görünce biraz rahatladım. Kafamı çevirdiğimde yan tarafımda küçücük bir kuvezin içinde bir bebek. Benim bebeğim. Küçücüktü. Biraz kendine gel emzirmemiz gerekiyor geleceğiz dediler. Ve 5 dakika sonra geldiler. Güzel bir bebekti. Eli yüzü burnu ağzı minicik ve çok güzeldi. Kimseye benzetemedim belki de en çok bunun sayesinde kabullendim onu.

Emzirmek anne olduğumu hissettirdi bana. Ben küçük bir anneydim artık. Ben evladımin beslenme kaynağıydim. Ben süttüm. Tertemizdi oğlum. Masumdu. Onun o minicik kollarından tutunabilirdim ben bu hayata. Acılarım dinmisti bir anda. Emzirdikten biraz sonra altını almayı da denemiş ve başarmıştım. İlk defa işe yarar hissettim kendimi. Bu harikaydı. Muhteşem bir duygu. İyi ki dedim o an iyi ki doğurdum onu ve bu hiç değişmedi.

Küçücük mutluluğumun ardından bir problem çıkmasa şaşırırdık değil mi ? Orada İlk günü gecirdik. Dönüş için biletlerimizi almak istiyorduk ama biz oğluma kimlik cikarmadigimiz için geçici bir seyahat belgesi almamız gerekiyor ve geçici bir kimlik çıkarmamız gerekiyordu. Fakat bilin bakalım sorun ne ? Benim oğlumun baba bölümünü doldurmamiz mümkün degildi. KKTC nufus müdürlüğü ise baba olmadan ülkeden dışarı çıkamaz. En kötü ihtimalle anne 3 ay burada ikamet edecek vatandaşlık alacak sonrasında çıkabilirler demişlerdi.

3 ay kalmam için bir ev bakılıyordu. Ama ben asla kabul etmiyordum. Burada tek başıma yapamazdım. Ben henüz hazır değildim. Anneme yalvariyordum bu defa bari beni yalnız bırakmayın diye. Cozum bulmak için çabalıyordu herkes. Son anda doktorum bir fikir ativerdi ortaya ...