I Love You Endlessly (short stories)

1.2 Ellie and Tristan

02 | L O V E  R E U N I T E S

[Δύο χρόνια αργότερα]

—Ellie—

Μόλις ανοίγει η πόρτα του διαμερίσματος, δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου και αρχίζω να χοροπηδάω. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τους ώμους της καλύτερής μου φίλης και χασκογελάω. "Παντρεύεσαι! Δεν μπορώ να το πιστέψω!" Τσιρίζω και η Lyla γελάει, ανταποδίδοντας στην αγκαλιά μου.

"Το ξέρω. Τρελό δεν είναι;" αναρωτιέται και την ελευθερώνω από το κράτημά μου, ώστε να μπορέσει να κλείσει την πόρτα πίσω μου.

"Τώρα που είμαι πίσω από το ταξίδι μου, θα τα αναλάβουμε όλα μαζί. Πες μου τι έχει μείνει." Κατευθύνομαι προς τον καναπέ, όταν βγαίνει από την κουζίνα η μητέρα της Lyla, η κυρία Leslie. "Γεια σας! Τι κάνετε;" Ανταλλάζουμε μία σύντομη αγκαλιά και φιλάει τρυφέρα το μάγουλό μου.

"Καλά είμαι, γλυκιά μου, εσύ; Πώς τα πέρασες στην Ευρώπη;" Καθόμαστε στον καναπέ όσο η Lyla μάς βάζει χυμό από το ψυγείο.

"Πέρασα πολύ ωραία. Όλα τα μέρη που επισκέφτηκα ήταν φανταστικά!" Μόλις έρχεται η Lyla με τους χυμούς, απαιτεί να δει φωτογραφίες από το ταξίδι, αν και κάθε μέρα της έκανα αναφορά με ό,τι έκανα.

Έλειπα σε ταξίδι δύο μήνες. Έκανα τον γύρο της Ευρώπης με τρένο. Ήταν το δώρο αποφοίτησης στον εαυτό μου, με χρήματα που μάζευα από την πρώτη χρονιά στο πανεπιστήμιο.

"Αρκετά για μένα! Πείτε μου εσείς τι κάνετε, τι έχει σήμερα το πρόγραμμα." Διακόπτω τις απανωτές ερωτήσεις της Lyla για τους Ευρωπαίους. Το μόνο της παράπονο ήταν ότι δεν γύρισα πίσω με έναν 'Ιταλό παίδαρο'.

Δικά της λόγια, όχι δικά μου.

Η κυρία Leslie παίρνει τον λόγο, "Σε δύο ώρες έχουμε ραντεβού για να δούμε νυφικά." Χτυπάω παλαμάκια ενθουσιασμένη και η Lyla στριφογυρίζει τα μάτια της, αλλά ένα χαμόγελο κάνει την εμφάνισή του στα χείλη της.

Η ώρα περνάει πολύ γρήγορα με τη κολλητή μου και τη μητέρα της, ώσπου είναι ώρα να φύγουμε για να πάμε στη μπουτίκ με τα νυφικά. Κατεβαίνουμε στο ισόγειο της πολυκατοικίας και χαιρετάμε τον θυρωρό στο λόμπυ.

Η Lyla περνάει το χέρι της γύρω από το δικό μου και γέρνει το κεφάλι της στον ώμο μου για μια στιγμή. "Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είσαι πίσω," μουρμουρίζει πιέζοντας το μάγούλο της στον ώμο μου και γελάω.