I Love You Endlessly (short stories)

3.3 Λίζα και Έκτορας

03| E Y E S  D O  L I E

Λίζα

Στέκομαι μπροστά από τον καθρέφτη μου, καθώς περνάω άλλη μία φορά το κραγιόν πάνω από τα χείλη μου. Γυρνάω προς το κρεβάτι μου, όπου είναι ξαπλωμένος ο Έκτορας και με κοιτάζει.

"Είσαι πανέμορφη," λέει πριν προλάβω να τον ρωτήσω πώς φαίνομαι. Χαμογελάω και περιμένω, καθώς σηκώνεται και έρχεται προς το μέρος μου.

Τα γεροδεμένα χέρια του τυλίγονται γύρω από τη μέση μου και η παλάμη του χαϊδεύει τους γλουτούς μου πάνω από το μεταξωτό ύφασμα του φορέματός μου.

"Μακάρι να μπορούσαμε να κάτσουμε εδώ όλη μέρα," μουρμουρίζω αγκαλιάζοντας τους ώμους του. Το βλέμμα μου παραμένει στο δικό του, καθώς γέρνει το κεφάλι του και αφήνει ένα φιλί στην άκρη των χειλιών μου για να μην χαλάσει το κραγιόν μου.

"Το ξέρω... Τι ώρα πρέπει να πας στους γονείς σου;" ρωτάει σκύβοντας για να φιλήσει τον ώμο μου.

"Όπου να 'ναι. Όσο πιο γρήγορα πάω, τόσο πιο γρήγορα θα φάμε και θα μπορέσω να φύγω, πριν αρχίσουν να μιλάνε για αυτόν τον ηλίθιο γάμο." Κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου, ξέροντας πως οι γονείς μου θα το αναφέρουν στο τραπέζι, αν και τους έχω πει χιλιάδες φορές πως δεν θέλω να ακούσω ξανά για το προξενιό της κακιάς ώρας. "Εσύ τι θα κάνεις;"

Παίρνει μια βαθιά ανάσα, φέρνοντας τα χείλη του στο μέτωπό μου. "Βασικά, θα πάω κι εγώ σε δείπνο με τους γονείς μου." Ανακοινώνει και ανασηκώνω τα φρύδια μου έκπληκτη.

"Αλήθεια; Πώς κι έτσι;" αναρωτιέμαι.

"Τους έχω φερθεί πολύ άσχημα τελευταία και ξέροντας ότι ο μπαμπάς μου έπαθε εγκεφαλικό εξαιτίας μου, είπα να τους το ξεπληρώσω." Παραδέχεται και σμίγω τα φρύδια μου.

Φέρνω τη παλάμη μου στο πρόσωπό του και χαϊδεύω το μάγουλό του. Γέρνει προς το άγγιγμά μου και φιλάει στιγμιαία τον παλμό μου. "Έκτορα, δεν φταις εσύ για το εγκεφαλικό του μπαμπά σου," δηλώνω. Κουνάει αντιφατικά το κεφάλι του.

"Ναι, φταίω. Συμπεριφέρθηκα σαν μαλάκας και ήμουν αχάριστος. Απορώ πώς με ανέχονται και θέλουν να με δουν με τόσα που τους έχω πει και κάνει." Πιάνω το πρόσωπό του και με τα δύο μου χέρια αναγκάζοντάς τον να με κοιτάξει στα μάτια.

"Είναι οι γονείς σου, μωρό μου. Σ' αγαπάνε. Φυσικά και θέλουν να σε βλέπουν, ακόμη κι αν δεν συμφωνούν με τις επιλογές σου. Δεν παύεις να είσαι ο γιος τους." Νεύει ξεροκαταπίνοντας. Αφήνω ένα ανεπαίσθητο φιλί στα χείλη του και χαμογελάω στο μικρό σημάδι που άφησε πάνω του το κραγιόν μου.