Gecenin karanlığını,
sigaramın kızıllığıyla aydınlatarak,
sessiz haykırışlarla,
Sessiz çığlıklarla,
sana yazarak
Sana seslenmekle geçiyor artık uykusuzluklarım.
Oysa,
her gece kollarımda uyuduğunun
Kokunun tenimi sardığı,
Senli hayalleri,
Büyük bir umutla,
iple çekerdim geceleri.
Nerden bilebilirdim ki,
Cektiğim iplerin,
bir gün boynuma dolanıp can vereceğimi..?
Senden sonra
Yarım yamalak geçen her şey gibi,
uykularım da bölünüyor sevgilim.
Gecelerin sessizliği
daha bir hüzün ekiyor ömrüme..
Bakışlarını yama yapardım gözlerime, eksikliğini tamamlardım gözbebeklerimin...
Şimdi her gece,
uykumu bölüp yaş oluyor,
Yokluğunun yasını tutuyorlar artık..
Sen ki,
gecemin sonundaki ‘günaydın’ımdın benim. Çocuksu bir heyecanla uyanırdım sabahları,
‘günaydın sol yanımmm’ diye yazdıktan sonra,
senden gelecek cevapla
Günümün aydınlanmasını;
yokluğunda daha iyi anlıyorum...
Güneşi gülüşünde doğuran sevgilim. Senden sonra,
karanlık sabahlara uyanmaya,
Umarsızca küfürler savurarak
Acı bir nefesle başlıyorum hayata...
Bir sigarayı daha
ortak ediyorum olmayışına,
Bir sigara daha yakıyorum
Ardi ardina bir sigara daha....
Hâlbuki biliyorum kızardın,
bu kadar çok sigara içmeme.
Ve her sigara yakışımda,
hatırıma düşer..
paketimden alıp kırdığın sigaralar...
Meğer
Ellerin ne kadar marifetliymiş.
Seni seven bir kalbi de
paramparça edebilecek kadar güçlüymüş.
İşin acı yanı ne biliyor musun,
ellerini tutarken bu denli güçlü oluşunu anlayamadığımmış…
Senden sonra
İçimdeki kırgınliklarimla yaşamak kaldi bana...
Ondandır geceleri kalbimin sancısıyla uyanıp,
nefes alamamam.
Kırgınligim kadar acı var gönlümde.
Ne yana dönsem
kağıt kesiği gibi ,
ince bir sızı veriyor gönül tenime.
Merak etme sevgilim.
Yama yapmakta üstüme yoktur bilirsin. Hiçbir yaradan sızdırmıyorum seni.
Her yaramı ,
”O da beni seviyordu”
deyip yamıyorum hemen.
Sen sızımken de,
imkan’sızı’mken de güzelsin işte...
Sonra susup,
bir sigara yakıyorum geceye…
Ve ardına bir sigara daha.
